Van Flagstaff naar sedona

Plichtmatige cereals, plastic bestek en borden, liefdeloos geëtaleerde bagels, lauwe koffie uit een kan die er al te lang had gestaan. Dat was mijn ontbijt vanmorgen in Super 8 Motel van Flagstaff. Was ik twee mijl doorgereden dan had ik geslapen in Motel Route 66 en daar had alles ongetwijfeld veel beter gesmaakt. Jawel, ik zit op Route 66, of liever, zat, want het is alweer voorbij. Twee mijl zijn we samen opgetrokken.
Ik ben van Flagstaff naar het zuiden gereden, wetend dat ik er nog een keer terugkom. Ze hebben er een Apple Store en daar moet ik voor mijn briljante schoonzoon boodschappen doen. En ik ga er terug om de meteorietinslag de bewonderen die daar ooit heeft plaats gevonden.
Vandaag was een heerlijk rustige dag. Ik heb de tent opgezet op een camping aan de weg tussen Flagstaff en Sedona, een prahtige weg die voor een groot deel over de beboste bodem van de vallei van de Oak Creek gaat. Daarna ben ik in Sedona gaan kijken. Het stadje lijkt het toeristisch epicentrum van Arizona, zoals Silverstone dat is voor Colorado. Veel kitsch winkels waar ze allerlei onzin verkopen. Ik heb er geluncht en mijn allerliefste schoondochter gebeld die vandaag jarig was.. Ik liep per ongeluk een klein filmmuseum binnen want ook in Sedona hebben ze ongeveer 70 westerns opgenomen. Daar iep ik de beheerder tegen het lijf. We kletsten wat over de gebroeders Parsh uit Kanab, die ik zoals jullie weten goed kende, en dat maakte indruk op de beste man. Hij heeft me alle toeristische highlights van Sedona beschreven.
Daarvan heb ik er een gekozen en heb me vanmiddag onledig gehouden in het Red Rock State Park. Nou, ook hier waren de stenen rood Dat kun je op de foto’s zien. Het is een leuk en kleinschalig park waar je in een middag het meeste van hebt gezien. Veel cactussen en andere voor mij exotische planten. In 1941 bedacht Jack Frye, toen eigenaar van TWA dat hij het maar eens wat minder aan moest doen met vliegreizen verkopen. Hij kocht de lokale overheid om en verwierf via een corrupte notaris voor een appel en een ei 286 acre grond en zette er een hek omheen. En daarmee waren het terrein en alle witstaartherten, bergleeuwen, adelaars, hagedissen, tarantula’s (???) en ook zwarte moemba’s van hem. Hij bouwde een klein optrekje op het hoogste punt om het terrein in het oog te kunnen houden, zette zijn vrouw Hellen erin om de boel te onderhouden en bracht er zijn vrije tijd door. Na zijn dood verkocht zijn vrouw het aan een landontwikkelaar die de percelen aan de straatstenen niet kwijt kon en het daarom verpachtte aan een religieuze gemeenschap. Die bedreven er religie, brachten de boel wat op orde en legden een aantal wandelpaden aan. En toen vond de staat Arizona de tijd rijp om de boel over te nemen. Voor een appel en een ei. En nu heersen er dus de rangers.
En het weer? Prima. De storm is gaan liggen. De hele dag heeft de zon geschenen en ik zit aan mijn pick nck tafel deze tekst te schrijven. Maar jullie krijgen morgenvroeg niks. In dit bos is geen internet. Maar ik verheug me al op een bezoek aan Starbuck morgen!