El Mirador - 2
Blijf op de hoogte en volg Ruud
19 Maart 2014 | Belize, San Ignacio
veebrandingen oplevert en waar dan ook helemaal niets omheengroeit.
De tweede dag moesten we 30 km afleggen maar dat was eigenlijk makkelijker omdat er weinig modder was, maar ook weer lastig omdat de
Maya's erg hielden van het bouwen van allerlei structuren die ondertussen begroeid zijn met regenwoud en de plaatselijke VVV had bedacht dat de toerist het wel leuk zou vinden als die paden over al die heuveltjes liepen. En dat zijn behoorlijke heuvels, tot 30 meter hoog.
We gingen elke avond om 20.00u naar bed en ik presteerde het om dan door te slapen tot de volgende morgen 6.00u!
De groep bestond uit zes mensen, een reisleider die vanaf de vroege ochtend joints rookte, een lokale gids die ongelooflijk veel werk verzette: begeleiden, uitleggen, tenten opzetten, koken, afwassen etc en een jongen die het paard bereed waarachter twee zwaarbeladen muilezels sjokten. Ik had de eer (of was het medeleven met mijn leeftijd?) om op de laatste dag een stuk op het paard te mogen rijden.
De groep van zes bestond uit een stil Amerikaans stel uit Washington, een Fransman uit strasbourg en een Canadees uit Quebec die gesprekken voerden waarvan ik de franse helft kon verstaan maar de quebecoise helemaal niet en een Spanjaard uit Barcelona die principieel alleen Catalaans sprak (fijn als je je Spaans wilt oefenen!).
Maarrrrr... Het was een onvergetelijke belevenis om zwetend door dat bos te sjouwen en uiteindelijk uit te komen bij de grootste Mayastad van Guatemala die ontstaan is rond de 15e eeuw BC en die nu gedeeltelijk is blootgelegd. Er waren zoveel prachtige momenten:
Het moment waarop we, aangekomen in El Mirador, voor 25 Quetzal (€2,50) een emmer douchewater en een fles bier konden kopen, ik had de hoeveelheden overigens graag andersom gezien op dat moment.
Het uitzicht vanaf El Mirador over een golvende zee van groen waarvan je gehoord hebt dat die ooit vlak was en waarvan elke heuvel, en dat zijn er honderden, een Mayabouwwerk is.
Of de zonsondergang die we meemaakten bovenop El Mirador (de hemel wel eens groen zien worden bij een zonsondergang?).
Het uur dat ik op de vierde avond voor her donker worden al uitrustend doorbracht in verwondering over een kalkoen die baltsgedrag vertoonde naar een jonge verdwaalde roofvogel die
daarover al net zo verwonderd leek als ik. Wist je trouwens dat er kalkoensoorten bestaan die in bomen leven?
Of het korte, moeizame en droeve gesprek dat ik midden in die wildernis had met de Catalaan die vorig jaar zijn vrouw (41) verloren had aan borstkanker en die had besloten om zoveel mogelijk te genieten van het leven door te gaan reizen.
De wandeling in het donker na de zonsondergang vanaf El Mirador terug naar ons kamp waarbij de gids ons de
opdracht gaf vlak bij elkaar in gansepas te lopen en hem drie meter voorsprong te geven om eventuele slangen onschadelijk te kunnen maken met zijn machete. Er zijn in zo'n regenbos twee gevaren: hele kleine beestjes die de kleinste wondjes kunnen doen infecteren en slangen, niet
eens zo heel erg grote, waarvan een beet tamelijk nare gevolgen kan hebben voor de rest van je leven, als je het al overleeft.
En na een rustdag in El Mirador die vanwege het klimmen en afdalen door de Mayastad niet eens een echt makkie was, moesten we dezelfde heftige weg terug. Maar ik had dit voor geen goud willen missen.
Helaas heeft mijn camera het in al die vochtigheid begeven en was ook mijn iphone snel leeg. Je moet het doen met de foto's die ik vanmorgen stuurde. Ik
krijjg er nog een stel van de Catalaan toegestuurd zodra die thuis is.
Het nou mooi geweest hoewel er nog zoveel te vertellen valt, over de weg terug in een oude bus, mijn hernieuwde kennismaking met de beschaving: ik ben met spijkerbroek en schoenen aan onder de douche gaan staan en heb ze zo redelijk schoon gekregen, ik heb me voor 180 Q (18 euro) de duurste maaltijd in Flores voor laten zetten (decadent, ik weet het, maar ook verdiend!).
Ik ben nu terug in San Ignacio, 2 uur in een collectivo en een half uur vanaf de
grens in een taxi. Morgen vertrek ik om
6.00u, ik wil zo ver mogelijk richting Campeche, Mexico, zien te komen, en ik moet in Belize city iets aan mijn camera laten doen of een ander kopen, in San ignacio is geen fotowinkel...
-
20 Maart 2014 - 08:35
Louis:
Ha vrijbuiter,
Een pittige tocht! Het lijkt wel de 4daagse onder extreme omstandigheden. Ik hoop dat je nu in iets rustiger vaarwater kunt bijkomen van deze inspanning.
Ik heb weer genoten van je verslag!
Groetjes en op naar het volgende avontuur,
Louis
-
20 Maart 2014 - 16:20
Tinka*:
Ruud,
volgens mij had je beter in Berg en Dal kunnen oefenen ipv in de Kranenburgse gym.
Wellicht waren het klimmen en dalen je dan nog makkelijker afgegaan!
Je eerste 'echte' avontuur heb je iig overleefd!
Ik hoop voor je, dat de camera te repareren valt...want een groene zonsondergang ken ik alleen maar uit films die met aliens te maken hebben of poollichten (maar die zijn dan weer in de avond).
Fijne voortzetting van je reis! -
20 Maart 2014 - 17:16
Sylvia:
Hoi Ruud,
Wat een indrukwekkend verslag. Erg zwaar allemaal, chapeau!!. En ja, jezelf dan als beloning even lekker verwennen met een goede maaltijd en waarschijnlijk een lekker een koud glas bier.
Ik vroeg me al af wanneer je eerste paardrijervaring zou zijn daar, (Ik heb vandaag trouwens ook weer les gehad).
Nou eerst maar eens goed uitrusen dan!
Groetjes en tot het volgend verslag.
Kus van je zus sylvia -
20 Maart 2014 - 18:30
Sasja:
ik kan alleen maar zeggen: wauw. Wat maak je mooie dingen mee. Denkend aan de wandelingen die we vroeger op vakantie moesten maken - 'afzien is leuk!' - moet je erg hebben genoten. En gelukkig was er een gids bij, want ik kan me ook veel paden herinneren die helemaal geen pad bleken te zijn. Nougoed, blijf genieten, een beetje afzien, en nieuwe mooie contacten opdoen. xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley