Matagalpa, Jinotega en omgeving

Het weer is nog geen thema geweest. Altijd warm, zeer warm, op sommige dagen echt ondraaglijk warm. Maar vandaag reed ik na een maaltijd bij Potters Desparate terug naar Jinotega, 20 kilometer in het donker en het was koud! Een bijna vergeten sensatie. Maar als je dan tegen 19.00u terugkomt in Jinotega, wikkelt de warmte zich weer als een dikke blauwige deken om je heen.
Ik heb vandaag een flink rondje gereden door de bergen van Nicaragua, een prachtig gebied met hier en der slaperige dorpjes en overal vriendelijke, zwaaiende mensen. Het is nauwelijks voor te stellen dat dit gebied het strijdtoneel is geweest van het verzet van Sandino tegen de Amerikaanse bezetters in de jaren dertig, van de strijd van de sandinisten tegen het Somoza regiem in de jaren 60 en van het verzet van de contra's in de jaren tachtig tegen het sandinista regiem, gefinancierd door de USA. Nu is het hier vredig en lijken de mensen het goed te hebben. De koffie brengt veel geld binnen. Dat is wel eens anders geweest. Nog geen vijftien jaar geleden stierven hier kinderen van de honger doordat de koffiemarkt wereldwijd instortte. Alle kleine koffieboeren, die zich vanwege de plezierige vooruitzichten diep in de schulden hadden gestoken om land, machinerieën en transportmiddelen te kopen, gingen failliet en hun bezit kwam voor een appel en en ei in handen van banken en grootgrondbezitters. Het neoliberale bewind liet de wetten van het rauwe kapitalisme zijn gang gaan, met als gevolg armoede, ziekte en hongersnood. Verzet zit in de genen van de nicaraguanen gebakken en dat leidde er uiteindelijk toe dat het regiem aan een aantal eisen van het verzet tegemoet kwam: voedselpakketten voor de armsten, land voor de kleine koffieboeren, betere gezondheidszorg, onderwijs voor iedereen, zink om de huizen tegen de regen een dak te geven, en...goeie wegen. En door die goeie wegen was dit het eerste
Middenamerikaanse land waar ik het waagde om in het donker op de moterfiets over een bergweg naar
mijn hotel te rijden. Maar afgezien van het feit dat die kleine boeren zich door
het vormen van coöperaties wapenden tegen de grootgrondbezitters, is er aan de commerciële verhoudingen niets gedaan en wordt het grote geld in de koffiebusiness, na de olie de grootste in de wereld, niet hier verdiend maar op de internationale markten en op de beurzen. Bron: het koffiemuseum in Matagalpa. Tekstborden vol hartverwarmend revolutionair jargon. Overigens moet gezegd dat in het verzet van de koffieboeren hier de katholieke kerk een belangrijke rol heeft gespeeld, geen wonder dat de twee-eenheid van socialisme en christendom hier overal zichtbaar is en Ortega's partij van socialisme, christendom en solidariteit alweer in zijn tweede termijn zit. Zo, bedtijd, morgen nog een dagje
rondtuffen door dit prachtige gebied met zijn tragische geschiedenis, jammer, te kort!