Jinotega en omgeving

Foto's uit een oude doos, dat was alles wat het Sandinomuseum in San Raphael del Norte te bieden had ter herinnering en verering van de held van het vaderland. In het Casa de Cultura - het eigenlijke museum dat ernaast staat was inmiddels gesloten vanwege gevaar van instorten - stonden een kast,
een schrijftafel en en een hutkoffer in dezelfde staat van verval als het museum ernaast. Sandino gebruikte sie in de tijd dat hij in Raphael zijn hoofdkwartier had gedurende de opstand tegen de Amerikaanse bezetters. En in die koffer zaten talloze foto's die ik moest zien van de trotse rondleidster. Ook las ze alle revolutionaire teksten voor die het museum van hem verzameld had. En ik kon niet anders dan zeer geïnteresseerd luisteren, per slot had ze voor mij alleen het Casa de Cultura geopend. Ik mocht geen foto's maken vanwege de tere staat van de documenten en foto's. Het was alles bij elkaar een mooie opfrissing van mijn kennis van de geschiedenis van Nicaragua en innemend om te zien hoe trots men nog steeds is op wat Sandino bereikt heeft, direct en later via de FSLN. Overigens is Sandino's welbekende profiel net zo vaak aanwezig als alle uitingsvormen van de katholieke kerk, maar merk ik meer
van de geloofsbeleving dan van de politieke, de kerken zitten hier elke avond vol mensen.
De rest van de dag van gisteren heb ik besteed aan een rondje om eengroot stuwmeer vlakbij Jinotega, een mooi, bergachtig, groen en vruchtbaar landschap met overal koffie en banaan waarbij de banaan dienst doet als producent van, jawel, banaan en van schaduw voor de koffieplanten. Zie foto's.
Overigens is dit verslag een dag te laat, internet liet het gisteren afweten.