Volcan en Boquete

Alleen reizen is een zelfzuchtige bezigheid. Niemand of niets legt je iets in de weg bij de keuzen die je maakt behalve grensbeambten, openingstijden, nationale feestdagen en busschema's. Je laat je in je keuzen leiden door je eigen gevoel, informatie die je van anderen onderweg oppikt of reisgidsen. Die laatste bron heeft me gisteren én vandaag behoorlijk gefrustreerd. Voor een toerist (soms voel ik me toerist, soms reiziger, voor beide rollen valt wat te zeggen) is het natuurgebied rond de Volcan Baru een must see. Het plaatsje Volcan aan de ene kant van de oude vulkaan staat het minst aangeschreven in de boeken maar is mooier, rustiger, autentieker dan Boquete aan de andere kant dat druk, schreeuwerig en toeristisch is en waar je struikelt over de backpackers. Het was er gisteren bovendien koud, bewolkt en winderig. Daar komt nog bij dat het de plek is waar twee Nederlandse meisjes onlangs zijn verdwenen. Het is akelig om daar overal posters te zien hangen die 2500 dollar beloning uitloven voor informatie die leidt tot het terugvinden van de meisjes.
Ik heb me vermaakt op de Orchideenmarkt die in het pasweekeinde daar plaats vindt, gelukkig weinig orchideeen, veel klederdracht en bonte indiaanse volkscultuur. Leuk, al was het maar omdat de backpackers en andere toeristen daar wegbleven.
Daarna ben ik als toerist gederailleerd: ik vond in dit Panamese dorp een Peruviaans restaurant dat excelleert in zeevisgerechten uit de bergen van Peru... Ik heb me niet bezighouden met het oplossen van dit culinaire raadsel en genoten van een fantastisch visgerecht vol met mij onbekende zeevruchten met veel knoflook en koriander! De Sauvignon Blanc uit Chili vormde geen belemmering om heelhuids thuis (nou ja) te komen: een lange rechte naar het hotel.