Van Bocas del Torro naar Punta Chame

Over de dag van gisteren ben ik gauw klaar. Kilometers vreten over de Panamericana. Nou gaat dat vrij langzaam omdat de verbeterde economische omstandigheden van Panama deels ingezet worden om de Panamericana om te toveren tot een gladde vierbaansweg. Waar gewerkt wordt is de maximumsnelheid 40 km per uur en daar wordt scherp op toegezien. Ik heb nog nergens zoveel snelheidscontrole gezien als hier. De verwachte mooie terugrit door de bergen werd gefrustreerd door mist en wat regen. Helaas.
Ik ben gestopt met rijden toen ik in slaap begon te vallen (mijn dag begon om 6:00u met een watertaxi!) en dat was in Anton, zo'n 100 km vóór mijn einddoel. Anton ligt voornamelijk aan de Panamericana en dus ook mijn hotel. Valle de Anton is mooi, ligt in een prachtig berggebied waar noten, fruit en koffie geteeld wordt; Anton is zo'n typisch stadje aan de snelweg: veel herrie van verkeer, groezelige stalletjes waar je van alles en nog wat kunt kopen, een paar bars en restaurantjes en een hotel annex casino. Ik heb me beperkt tot eten, slapen en wat doelloze wandelingetjes door het dorp. Veel was er niet te beleven, hoewel het mij steeds weer een groot plezier geeft om als buitenstaander te kijken naar het leven van alle dag in een andere cultuur (die overigens in veel opzichten helemaal niet anders is!). En nee, ik heb niet gegokt ook al zou dat enige materiële zingeving betekend kunnen hebben voor mijn verblijf daar.
Vanmorgen ben ik om half acht naar reisdoel van gisteren gereden, een ritje van anderhalf uur. Punta Chame is een dorpje van niks op het uiteinde van een 30 km lang en ca 300 meter breed schiereiland met één hotel aan het eind van dat dorp. Mooi! Zee om je heen en veel vogels, fregatvogels, witte reigers en pelikanen. De andere soorten ken ik niet en de beloofde zeeschildpadden en dolfijnen waren met andere dingen bezig. Vanmiddag heb ik een wandeling gemaakt door een natuurpark in het binnenland, aan de andere kant van de
Panamericana. Hoge bergen bedekt met regenwoud en af en toe prachtige uitzichten op de zee en dus ook op 'mijn' schiereiland. De zon laat het de laatste dagen afweten maar het is hier wel erg warm, zeker in dat vochtige bos.
Er is een andere kant aan de groeiende economie hier en dat is de tomeloze bouw van enorme resorts aan de kust. Het motto: we hebben hier zo veel strand, dus koop een stukje (dat 'we' heeft dus een bijzondere beperkte betekenis) en bouw je villa of koop een appartement. Het is droevig om te zien hoe stranden worden omgeploegd tot kale vlakten om ze vervolgens te modelleren naar de wensen en dromen van de gemiddelde Panamees. En Amerikaan trouwens, die heeft Panama ook her!ontdekt. En ook Europeanen denken er hetzelfde over. Er bestaat een soort universele consensus over hoe in dit soort klimaat de kust verneukt mag worden naar de smaak van vastgoedhandelaren en ontwerpers. De smaak wijkt in ieder geval niet af van wat wij kennen van de kusten in Spanje en Turkije. Horrible!
Zo, mijn reis zit er bijna op. Morgen vertrek ik naar Panama City, kwartier
maken voor Annelies. Tijdens een skypesessie de laatste details doorgenomen, zoals: neem oordopjes
mee!
Morgen volgt mijn laatste bericht.