Panama City

Dat was een onaangename verrassing gistermorgen. Ik las in mijn berichten dat Annelies problemen had met haar paspoort en dus niet had kunnen vertrekken. Wat zal die zich beroerd gevoeld hebben toen ze dat te horen kreeg, ook letterlijk, zo'n stress leidt automatisch tot een migraine aanval. Ze komt nu vandaag aan, 600 euro lichter vanwege het omboeken. Geen fijne start! Het is nu zondagmorgen en als alles nu goed gaat komt ze vanmiddag om vijf uur aan.
Ik heb de zaterdag gebruikt voor het bezoeken van de twee hoofdsluizen van het Panamakanaal, eerst El mirador aan de Pacific en vervolgens de Gatunsluizen aan de Caribean. Wel eens een schip van 34 meter breed, 240 meter lang en 15 verdiepingen hoog, zien binnenbrengen in een bak van 35 breed, 26 meter omhoog zien klimmen en daarna weer 26 meter naar beneden, louter op basis van de werking van de zwaartekracht? Ik wel. En door een ongelooflijke timing van mijn kant kon ik de boten die in miraflores gelift waren, weer zien dalen in Gatun. Kom je hier ooit, ga dan
eerst naar Gatun, daar is bijna geen mens (te ver weg), je zit met je neus bovenop het sluisgebeuren en kunt de boten haast aanraken, dat maakt het erg spectaculair. Er is minder info, geen film; maar over de info over het kanaal struikel je hier in PC bijna en de film die ik zag had vooral een politieke en nationale betekenis.
Terug in Panama City leek er vlakbij mijn hotel een popconcert te zijn begonnen. Dat bleek niet zo, het was slechts de verkiezingsbijeenkomst van de Partido Revolucionario Democratico. Ik had het al eerder over de betrokkenheid van de panamezen bij de presidentsverkiezingen van 4 mei. Tot uit Pedasi (ik weet hoe ver dat is, ik ben er geweest!) waren er bussen met mensen, partijleden en aanhang bestaande uit hele families naar PC gekomen om dit feest bij te wonen. Gratis maaltijden voor alle deelnemers (chinees, dat is ook hier het goedkoopste eten!), gratis fris(!)drank, reggaezangers, hiphoppers, dansgroepen, partijbonzen en partijleiders op het podium, een afsluitend vuurwerk waar het nijmeegse vierdaagsecomite nog wat van kan leren, en dat alles op een plek waarvoor de grootste doorgaande weg (Coridor Sur voor de kenners) volledig moest worden afgesloten. Tienduizenden mensen, zwaaiend met vlaggen in de partijkleur blauw, alsof hun leven ervan afhing. Aangepaste, kleine vlaggenstokjes voor de kleinsten. Wat een feest! Toen ik ondertussen met een (fantastisch lekkere, door een lokale brouwer gebrouwen) cerveza belga op een terrasje zat, kwam een deel van de deelnemers voorbij rijden, op weg naar huis. En dat moet iedereen horen en dus gaat dat luid toeterend. Wat een ongelofelijke pokkeherrie! Als Annelies papieren in orde waren geweest, en ze geen migraine had ontwikkeld tijdens de reis, dan had ze die hier wel gekregen!
Ik sprak op het terras een Panamees, waarvan de echtgenote haar te dikke (obesitas is hier net zo ernstig als in de VS) lichaam had gehuld in een veel te strakke partijkleurblauwe jurk. Volgens
hem gaat de partij winnen! Nou, aan het enthousiasme en de massaliteit zal het niet liggen maar er zijn nog andere factoren die bepalend zijn voor wie wint. Het rechtsliberale regime van Martinelli (een familiekliek die eigenaar is van een grote winkelketen, de Panamese Berluconi als het ware), zit stevig in het zadel door allerlei megaprojecten (maar dan wel in Panama City en voor de verbetering van het kanaal) waardoor de aandacht wordt afgeleid van andere problemen (tegenstelling arm rijk, enorme corruptie en het witwassen van drugsgeld, matig onderwijs op het platteland, de schandalig lage lonen, behalve voor de arbeiders die het kanaalproject uitvoeren). Overigens is het bizar om te zien dat een aantal wolkenkrabbers hier tegenover mijn hotel gewoon leegstaan! Witgewassen drugsgeld. Linkse partijen verwijzen naar de Martinelliregering met de term 'de mafiocratie'. Die bestaat uit een honderdtal families (zoals wij onze honderd van Mertens hebben/hadden!) die de dienst uitmaakt: zij beheren de
Economische en politieke structuren.
Maar het moet gezegd, de economie groeit hier met zo'n 10 procent per jaar (daar kunnen wij alleen maar van dromen) onder andere dankzij de
Impuls van het kanaal. De Panamaxbootafmetingen zijn nu 35 breed en 300 meter lang, anders past de boot niet in de sluisbak. Daar betaalt de rederij per doortocht 150.000 tot 200.000 dollar voor, er gaan jaarlijks 13.000 boten doorheen (een getal dat me overigens wat Optimistisch lijkt), dus reken maar uit. De staat krijgt jaarlijks
1 miljard aan afdracht.
De verbetering van het Kanaal die volgend jaar klaar moet zijn, levert een panamax afmeting van 54 breed en 427 lang! Kosten 4 miljard, maar dan kunnen er meer boten door en de grootste boten gaan dan 400.000 betalen....De geschatte afdracht wordt dan 4 miljard per jaar, dat is 1000 dollar per panamees.
Dus pessimisten zeggen: pan para hoy, hambre mañana, de optimisten zien de
bomen de hemel in groeien.
Zo, vandaag voeg ik me in de pantoffelparade op de Calzada de Armador, een verbindingsweg naar drie eilandjes vlak voor de kust, geheel aangelegd met puin uit het Kanaal. Daarna ga ik Annelies afhalen, ben benieuwd of ze aangekomen is...