Dinsdag 24 februari

Heerlijk geslapen. Wat een stilte. Ochtendbezoek van de lonely gnu, veel impala's, en een Schabrackenschagal ( ken nederlandse naam niet, heb een Duits reisboek). ik besluit daar niet te blijven, het is prachtig maar na een tijdje ben je uitgekeken op de enorme vlakte en de vele beesten die daar rondslenteren. Ik ga een dag eerder naar mijn volgende camping, Sunday Pan. Zelfde verhaal: lange weg (80 km),  veel los zand, maar ik heb nu de banden een end leeg laten lopen en dat geeft merkbaar meer grip. Fluitend rij ik nu door het rulle zand. Op mijn site in Sunday Pan heb ik een douche, dat wil zeggen, er hangt een emmer met een sproeier eronder en je gooit daar je zelf meegebrachte water in. De allang weer uitgeruste en weer hard werkende Epenaren kennen deze formule wel, alleen hoefden we toen ons eigen water niet mee te brengen. Daar zorgden onze hulpjes voor! Wat is dat trouwens alweer lang geleden! Terwijl ik hier rustig een biertje zat te drinken kwam er zowaar een jeep voorbij, een Zuidafrikaan waarmee ik in het Nederlands converseerde over het park en de aanwezige beesten, leven in Nederland en zuid Afrika. Verder vond hij het nodig me  te wijzen op de riskante aspecten van alleen reizen door zo'n uitgestrekte wildernis. Wist ik al, maar ik pas goed op en ben goed toegerust. 
Morgen ga ik kijken of er een plek is in dit NP waar ik nog een dagje wil blijven.
O ja, de Bosjesmensen en het dorpje Xade dat ik niet kon bereiken Dat zou ik nog uitzoeken. Wel, de Kalahari heeft voor de Botswaanse overheid drie belangen: toerisme, diamanten in de grond en uranium, ook in de grond. Die grondstoffen zijn nog niet ontgonnen maar de rechten voor diamantontginning zijn al wel vergeven aan een Zuidafrikaanse firma. Jn die belangen passen geen Bosjesmensen, ook al is het hun leefgebied geweest voor duizenden jaren. Daarom is het oorspronkelijke Xade ontruimd en zijn de 400 Bosjesmensen die daar leefden, overgebracht naar Nieuw Xade dat net buiten het park ligt. Daar ben ik nog geweest, voordat ik terug moest rijden, en dat zag er niet aantrekkelijk uit. Wel een hospitaal, een school, water, electriciteit maar daar zaten de San niet op te wachten. En wat er vooral veel is: werkloosheid en alcoholproblematiek....
Hun protesten zijn voorgelegd aan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag en ze wonnen. Vervolgens mochten er 200 San terug, maar  werd hen veboden naar water te boren en werden hun geiten afgenomen ( om hygienische redenen). Degenen die in Nieuw Xade bleven vervielen dus in drankgebruik en werkeloosheid, degenen die in het park bleven, leiden een uiterst moeizaam bestaan. Allemaal slachtoffers van een economische politiek die tamelijk neokoloniaal overkomt. En de Botswaanse overheid houdt vol dat de Bosjesmensen lastige mensen zijn die met niets tevreden zijn en overal over zeuren, een ongezond bestaan leiden in de Kalahari en vooral niet mee willen in de vaart der volkeren.....