Vrijdag 27 februari

Vanmorgen om 6.30u wakker, uitgebreid ontbeten, tent opgevouwen en vertrokken. Ik moest ca 100 km rijden tot Puduhudu waar de alternatieve entree naar Magkadigkadi NP is. Vandaar is het nog bijna 40 km off the road. Dat ging allemaal prima, nog een lifter meegenomen naar Puduhudu die me zijn telnummer gaf voor een eventuele privé safari. De camping ligt recht tegenover de plek waar ik twee dagen geleden de Duitse mevrouw onmoette in haar lodge (Tiaans lodge) en waar ik dus strandde omdat de pont niet ging. Nu sta ik dus aan de andere kant!
Nadat ik me aangemeld had bij de camping ben ik meteen teruggereden naar de zogenaamde Hippo's pool omdat ik daar onwijs veel olifanten had zien badderen in de Boteti. Ik reed van het hoofdzandpad af een zijzandpad op, naar de Boteti. Dat ging goed omdat ik daar naar beneden moest, naar de oever. Dat ging fout toen ik even later weer naar boven wilde. Ik raakte helemaal vast doordat ik met mijn aandacht en blik bij de olifanten was en niet bij het pad. Ik brak uit, kwam naast het spoor en de jeep groef zich in omdat het pad ook nog eens omhoogliep. Op eigen kracht kwam ik nog wel wat verder (graven, tot de blaren op je handen staan, voorzichtig weg rijden, toch weer vastraken of -blijven, graven, etc). En dat onder het toeziend oog van een aantal olifanten waarvan ik niet wist hoe die zouden reagen op zo'n nietig mannetje die zich daar staat af te beulen in het losse zand.... Ik geef het op, pak wat spullen in mijn rugzak en loop terugnaar de campng, 8 km, is te doen, zeker als ik ook nog eens tegmoetgereden wordt door een jeep waarvan de inzittenden me in het Nederlands toespreken...hadden al gehoord dat er een Nederlander rondreed. Ik had bij haar meteen iets van: ik ken jou! Maar ja, waarvan? Ik zal me wel vergissen, dacht ik toen nog...
Ze brengen me naar de camping, waar ik te horen krijg dat k absoluut niet bij mijn jeep weg had gemogen. Ik had in de jeep moeten blijven tot..ja, tot er iemand was komen opdagen! Je mag niet te voet door het park vanwege de beesten. Ik ben alleen een paar olifanten tegengekomen die zich bij het zien van mij terugtrokken en dat deed me goed. Het blijft een raar idee dat er geen hek is tussen jou en de beesten! Op de camping regel ik een zware jeep die me uit het zand trekt voor $50,- en tegen half zevenis iedereen weer terug op de camping. Mijn ego heeft een behoorlijke deuk opgelopen.
's Avonds drink ik met de mannelijke helft van het Nederlandse stel, Dennis, een biertje en wat wijn en we kletsen over onze reizen, studie, leven, werk (hij geeft les op Nijenrode en doet daarnaast zelfstandig advieswerk en bouwt mee aan nieuwe duurzame initiatieven in zijn regio, de Betuwe), over taal en taalsystemen, financiele systemen, duurzaamheid en de terugkeer naar kleinschalige economie, onderwerpen waar hij alles en ik een beetje van afweet, behalve taalsystemen natuurlijk!
Tegen tienen duik ik de heija in.