Kalahari Piper pan campsite
Blijf op de hoogte en volg Ruud
26 Februari 2015 | Botswana, Maun
Maandag 23 februari
De Kalahari in! Maar niet zomaar. Ik wilde in Rakops aftanken en daar bleek het enige pompstation zonder electriciteit te zitten. Ik moest naar Mopipi, 75 km verderop om de tank te vullen. Toen terug, 75 km, en toen kon ik, wat zenuwachtig, aan mijn 150 km over een zeer beroerde weg naar mijn camping in het park. Ik ben een keer vast komen te zitten in het losse zand maar met de lage gearing in de tweede veresnelling kreeg ik 'm los. Pffff! Onderweg struisvogels, impala's gemsbokken, gemsbokken, een giraf, enkele stokstaartjes en vleermuisvossen gezien. Ook veel vogels maar die kan ik niet thuis brengen. Ik sta nu aan de rand van een enorme vlakte, de pan, vroegere een meer, en ergens moet nog een stel Duitsers zitten maar die heb ik nog niet gespot. Dat is ook niet zo raar als je op een 'camping' staat zo groot als de stad Nijmegen, met twee staanplaatsen....net kwam nog een eenzame gnoe langs sjokken. De sterrenhemel is hier ondanks de maan, fenomenaal. De melkweg was helder te zien, de sterrebeelden vaag bekend. Tegen 21.00u mijn rooftent ingeklommen. In die duisternis weet je maar niet wat op je afkomt en de omhulling van een tent op eenzame hoogte geeft een veilig gevoel. Ik lees nog wat, hoor wat beesten langsmarcheren en val in slaap.
Nog even over dat vroegere meer: dat had een oppervlakte van zo'n 90.000 vierekante kilometer,gevoed door de toen veelgroter en deels niet meer bestaande rivieren. Die hebben ook al het zand aangevoerd. Door aardverschuivingen en droge perioden zijn die rivieren verdwenen en werd dat kolossale meer een grote zandvlakte en beslaat de Kalahari en het Magkadigkadi NP.
De Kalahari in! Maar niet zomaar. Ik wilde in Rakops aftanken en daar bleek het enige pompstation zonder electriciteit te zitten. Ik moest naar Mopipi, 75 km verderop om de tank te vullen. Toen terug, 75 km, en toen kon ik, wat zenuwachtig, aan mijn 150 km over een zeer beroerde weg naar mijn camping in het park. Ik ben een keer vast komen te zitten in het losse zand maar met de lage gearing in de tweede veresnelling kreeg ik 'm los. Pffff! Onderweg struisvogels, impala's gemsbokken, gemsbokken, een giraf, enkele stokstaartjes en vleermuisvossen gezien. Ook veel vogels maar die kan ik niet thuis brengen. Ik sta nu aan de rand van een enorme vlakte, de pan, vroegere een meer, en ergens moet nog een stel Duitsers zitten maar die heb ik nog niet gespot. Dat is ook niet zo raar als je op een 'camping' staat zo groot als de stad Nijmegen, met twee staanplaatsen....net kwam nog een eenzame gnoe langs sjokken. De sterrenhemel is hier ondanks de maan, fenomenaal. De melkweg was helder te zien, de sterrebeelden vaag bekend. Tegen 21.00u mijn rooftent ingeklommen. In die duisternis weet je maar niet wat op je afkomt en de omhulling van een tent op eenzame hoogte geeft een veilig gevoel. Ik lees nog wat, hoor wat beesten langsmarcheren en val in slaap.
Nog even over dat vroegere meer: dat had een oppervlakte van zo'n 90.000 vierekante kilometer,gevoed door de toen veelgroter en deels niet meer bestaande rivieren. Die hebben ook al het zand aangevoerd. Door aardverschuivingen en droge perioden zijn die rivieren verdwenen en werd dat kolossale meer een grote zandvlakte en beslaat de Kalahari en het Magkadigkadi NP.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
