vrijdag 20 maart, van Twyfelfontein naar Uis
Blijf op de hoogte en volg Ruud
20 Maart 2015 | Namibië, Uis
Vrijdag 20 maart, van Twyfelfontein naar Uis
Het eerste wat je opvalt als je Uis binnenrijdt is een enorme berg ertsafval. Hier is in het verleden tin gedolven. Sinds 1990 is de tin op en zijn de mannen hier werkloos. Een deel ging honderden kilometers verderop werken, met alle gevolgen vandien voor hun sociale leven, een deel bleef hier, zonder baan. Er gebeurden twee dingen. Een deel van de exmijnwerks gebruikten hun kennis om mineralen te gaan delven, waarvan het in dit gebied vergeven is, en daarnaast werd met geld van de overheid en NGO's de Tsiseb Comservancy in het leven geroepen. De exmijnwerkeers verkopen nu, ook via die stichting, hun mineralen, en de stichting bevordert het toerisme in deze regio. Daartoe zijn bijvoorbeeld een aantal mijnwerkers omgeschoold tot gidsen en die leiden toeristen rond. Daar is alle reden toe, het is hier landschappelijk erg mooi en hier in de buurt staat de hoogste berg van Namibië, de Brandberg die uit het verder vlakke land oprijst. Die ga ik morgen een stukje beklimmen met zo'n gids.
Een tragische anekdote uit de geschiedenis van Uis: een groep mensen trok ooit door het desolate en woestijnachtige gebied waar ik ook doorheen kwam, arriveerde in Uis, dat toen nog niet die naam droeg, schoot een malse kudu en maakte die klaar op een vuur van het hout van...de euphorbia virosa, een giftige struik die hier heel veel voorkomt. De kudu was heerlijk, alleen haalden die mannen de volgende dag niet. Ze liggen hier begraven.
Ik had een rustige dag, 180 km gereden door opnieuw een wonderlijk landschap, een camping uitgezocht met een 25-meter bad, boodschappen gedaan, een flinke regen- en onweersbui meegemaakt, mijn weblog bijgewerkt, en met Annelies gefacetimed. Voornaam nieuws uit dat gesprek was dat Niek zijn finex (laatste oefening voordat je je marinier mag noemen) heeft gedaan en helemaal totalloss binnengekomen is. De hele week afgezien en 120 km gelopen de laatste dag! Maarrrrr....nou is ie marinier, de bikkel! Proficiat, Niek!
Het eerste wat je opvalt als je Uis binnenrijdt is een enorme berg ertsafval. Hier is in het verleden tin gedolven. Sinds 1990 is de tin op en zijn de mannen hier werkloos. Een deel ging honderden kilometers verderop werken, met alle gevolgen vandien voor hun sociale leven, een deel bleef hier, zonder baan. Er gebeurden twee dingen. Een deel van de exmijnwerks gebruikten hun kennis om mineralen te gaan delven, waarvan het in dit gebied vergeven is, en daarnaast werd met geld van de overheid en NGO's de Tsiseb Comservancy in het leven geroepen. De exmijnwerkeers verkopen nu, ook via die stichting, hun mineralen, en de stichting bevordert het toerisme in deze regio. Daartoe zijn bijvoorbeeld een aantal mijnwerkers omgeschoold tot gidsen en die leiden toeristen rond. Daar is alle reden toe, het is hier landschappelijk erg mooi en hier in de buurt staat de hoogste berg van Namibië, de Brandberg die uit het verder vlakke land oprijst. Die ga ik morgen een stukje beklimmen met zo'n gids.
Een tragische anekdote uit de geschiedenis van Uis: een groep mensen trok ooit door het desolate en woestijnachtige gebied waar ik ook doorheen kwam, arriveerde in Uis, dat toen nog niet die naam droeg, schoot een malse kudu en maakte die klaar op een vuur van het hout van...de euphorbia virosa, een giftige struik die hier heel veel voorkomt. De kudu was heerlijk, alleen haalden die mannen de volgende dag niet. Ze liggen hier begraven.
Ik had een rustige dag, 180 km gereden door opnieuw een wonderlijk landschap, een camping uitgezocht met een 25-meter bad, boodschappen gedaan, een flinke regen- en onweersbui meegemaakt, mijn weblog bijgewerkt, en met Annelies gefacetimed. Voornaam nieuws uit dat gesprek was dat Niek zijn finex (laatste oefening voordat je je marinier mag noemen) heeft gedaan en helemaal totalloss binnengekomen is. De hele week afgezien en 120 km gelopen de laatste dag! Maarrrrr....nou is ie marinier, de bikkel! Proficiat, Niek!
-
21 Maart 2015 - 06:26
Frans Arts:
Hoi Ruud,
Wat een prachtige verhalen, ook over de historie
van dat prachtige land.
Voor dit weekend heb ik een uitnodiging
gekregen voor een internationale wedstrijd
in Namibia.
Helaas kan ik niet omdat ik al elders afspraken
had.
Wel erg jammer, omdat ik niet vaak die kant
op vlieg.
Ik wens je nog een mooie reis verder en natuurlijk
lees ik je prachtige verhalen.
Groeten Frans -
21 Maart 2015 - 14:02
Ted:
Dag Ruud,
Net je verhalen van twee weken bijgelezen. Je bent als het ware een alternatieve reisgids voor Namibië aan het schrijven. Ik lees ook dat je wat voorzichtiger bent geworden, geen kilometerslange wandelingen door zo'n park meer. Nu is het zelfs al oppassen om je portier open te zetten. Die foto van dat half opgegeten dierenlijk van die jakhals die bang van jou (!) leek te zijn, ziet er akelig uit, zo met die twee poten (net benen) die naar voren steken - zal misschien toch eerst een ander roofdier zich te goed aan hebben gedaan, hoewel hyena's en jakhalzen kunnen er ook wat van. Prachtig die foto's van de Etosha Pan, die met die pastelkleuren en die regenbuien. Lijkt me prachtig om groter af te drukken. Die bomen die je nog wilde opzoeken, zijn dat geen baobabjes?
Wat een geweldige reis met al die mooie ontmoetingen met mensen, dieren en landschappen!
Abrazo,
Ted
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
