21 maart, de Brandberg

Zaterdag 21 maart, de Brandberg en omgeving

1000 Namibische dollars per maand verdient een gids bij de Brandberg. Dat is om en nabij 100 euro. Een liter melk kost hier €2,50, een brood €0,80 cent. Dus dat  is geen vetpot ook al zijn de posten huur en GLW minimaal. Geen wonder dat mijn  gids, een Damaraknul met de onDamaraanse naam Martinez, onderweg klaagde dat zijn geld voor deze maand op was - payday is 26 maart - en dat ie mij vroeg daarmee rekening te houden bij de bepaling van mijn tip. Ik heb hem gezegd dat ik dat niet ging doen, maar dat ik wel voor drie dagen eten in blik in de auto had, die ik niet meer nodig had. Hij was daar blij mee en toen hij bij de transactie zag dat ik een brood in de auto had liggen vroeg ie daar ook nog wat sneeën van! Honger maakt assertief. Ruimhartig heb ik hem het halve brood gegeven. 
Ik was om 7.00u naar de voet van de Brandberg  gereden. Daar is een toegangspoort naar de berg, een parkeerplaats en daar krijg je een gids toegewezen. Kosten 70 Namibische dollar voor een wandeling/ klauterpartij van twee uur naar, jawel, opnieuw rotstekeningen. Ditmaal de fameuze 'witte dame', die na nauwkeurig onderzoek geen dame bleek te zijn maar een medicijnman die zich had ingesmeerd met as en zo afgebeeld wilde worden. Verder veel afbeeldingen van wandelende Sanmensen, die waren nou eenmaal nomadisch, en, met veel plezier door Martinez getoond: een  afbeelding van twee Sanmensen die de liefde bedreven.  Dat was het eigenlijk. De wandeling was fraai, in een bijzondere omgeving van enorme roodbruine keien, zoals je die op foto's van deze omgeving al meer hebt kunnen zien, en langs een beekje. Wat me vooral is bijgebleven waren de onbekende geuren , afkomstig van de bomen en struiken langs het pad. En  ik mag nog een beest aan mijn trofeeenlijst toevoegen: de rock sassie! Dat is een lelijk dier, dik en op verhoudingsgewijs te hoge poten, maar wel bijzonder want verwant aan de olifant. Niet te geloven voor zo'n miniscuul beest.
De rest van de dag heb ik rond de White Lady Lodge doorgebracht vanwege zwembad en bar.  Die lodge wordt in een contract van 20 jaar gerund door een management dat afkomstig is van de Tsisecb Conservancy en wordt onde andere gebruikt om mensen uit de gemeenschap praktijkerrvaring te laten opdoen voor hotelmanagement, kok, ober en barman/ vrouw. Een deel van de inkomsten van de lodge gaat regelrecht in de kas van de Conservancy en wordt gebruikt voor de verbetering van de leefomgeving in de regio. Na die 20 jaar wordt geëvalueerd en bekeken of het anders moet. Mooie opzet, beter dan de, meestal door witte Duitsers en Zuidafrikanen gerunde, bespottelijk dure lodges.  Je moet dan denken aan prijzen van 400 tot 800 euro per nacht! En daar gaat helemaal niets van naar de lokale bevolking.
Omdat ik morgen een flink stuk moet rijden en her en der nog wat wil rondkiijken, ben ik verder maar vast begonnen met het uitmesten van de jeep. Overal stof! De schade aan de jeep beperkt zich tot een geknapte sleepkabel (Magkadigkadipark!), een stekkertje van een lamp die ik nooit heb gebruikt maar de stekker kwam tussen de achterklep terecht, een afdekzeil van de daktent dat aangevreten is door een civetkat, een spatlap die er half bijhangt sinds mijn sprong uit het valleitje van de week en ik ben één theelepel  kwijt. Géén enkele deuk, wel veel lichte 'accacia'krassen die je kunt weg polishen. Nou, dat valt mee, nietwaar, na 32 dagen gebruik! Maar ik moet oppassen met wat ik schrijf, ik moet nog 350 km rijden naar Windhoek!