van Solitaire terug naarWindhoek
Blijf op de hoogte en volg Ruud
19 Februari 2015 | Namibië, Suider Hof
Donderdag 19 februari
Uitgeslapen en om 7.30 ontbeten. Ik ga gewoon dezelfde weg terug naar Windhoek en bewaar Walvisbaai en Swakopmund ( misschien) voor later. In Rehoboth heb ik een oplader gekocht voor in de auto waarvan de verkoper me verzekert dat die de iphone en de ipad razendsnel op zal laden. Hij verzekert me verder dat mijn problemen met internet niet aan mijn apparaten ligt maar aan de WiFi verbinding in de hotels. Hij toont dat ook aan. Ik blij. Maar als ik onderweg ben en blijkt dat de iPad het voor vijftien dollar aangeschafte device niet accepteert, daalt mijn vreugde. In Windhoek kuier ik door een niet interessant centrum, vind een computershop en die verkoopt mij voor twintig dollar (Apple, hè, Gaston!) een device die alle ipods en ipads in een auto van stroom kan voorzien. Mooi nietdus. Ik heb niet eens zin om terug te gaan en heb nu twee opladers die beide de iPhone opladen...
Ik rij nog even naar de mall waar ik al eerder was geweest en dat had ik niet moeten doen. Ik hen mijn huur auto in de parkeergarage net iets te dicht tegen een cementen steunpilaar aan gezet... Daar gaat mijn garantstelling van 300 dollar. K! Het dieptepunt van de dag!
Ik rijd naar Terra Africa, het hotel waar ik ook in het begin van de week heb gezeten en word van harte verwelkomd. De eigenaresse denkt me te helpen met een verhaal over haar auto in diezelfde mall. Niet handig. Dat helpt me niet. Ik leg mijn apparaten aan de oplader en ga een biertje drinken om wat aan mijn gemoed te doen. Dat helpt, zeker als blijkt dat zowel iphone als ipad nu wel internet oppakken! Vandaar de enorme stroom aan berichten!
Hoogtepunt van de dag kwam daarna. Ik ging eten in de mall, dacht een pizza te scoren. De pizzeria lag op de eerste verdieping en daar moest ik met de trap naartoe. Ik wilde net die trap beklimmen toen mijn oog viel op een ander restaurant. Aan mijn water voelde ikdat ik daar moest zijn. En jawel hoor! Sole meunière, een hele tong en nog een staartstuk, prachtig gebakken, niet te kort, niet te lang, werkelijk heerlijk. Daarbij een Cabsauv uit ZuidAfrika. Rood ja. Nou, nou, nou wat hen ik gegeten! Voor het luttele bedrag van 172 N$, 15 euro....
Dat maakte veel goed. Morgen ga ik per slot van rekening de bush in, bonen,
eieren, spek, bonen, brood, water, brood, spek etc. Schat ik. Dus dat mocht wel en keer, bovendien ben ik het nare gevoel over de schade aan de auto wel wat kwijt.
Uitgeslapen en om 7.30 ontbeten. Ik ga gewoon dezelfde weg terug naar Windhoek en bewaar Walvisbaai en Swakopmund ( misschien) voor later. In Rehoboth heb ik een oplader gekocht voor in de auto waarvan de verkoper me verzekert dat die de iphone en de ipad razendsnel op zal laden. Hij verzekert me verder dat mijn problemen met internet niet aan mijn apparaten ligt maar aan de WiFi verbinding in de hotels. Hij toont dat ook aan. Ik blij. Maar als ik onderweg ben en blijkt dat de iPad het voor vijftien dollar aangeschafte device niet accepteert, daalt mijn vreugde. In Windhoek kuier ik door een niet interessant centrum, vind een computershop en die verkoopt mij voor twintig dollar (Apple, hè, Gaston!) een device die alle ipods en ipads in een auto van stroom kan voorzien. Mooi nietdus. Ik heb niet eens zin om terug te gaan en heb nu twee opladers die beide de iPhone opladen...
Ik rij nog even naar de mall waar ik al eerder was geweest en dat had ik niet moeten doen. Ik hen mijn huur auto in de parkeergarage net iets te dicht tegen een cementen steunpilaar aan gezet... Daar gaat mijn garantstelling van 300 dollar. K! Het dieptepunt van de dag!
Ik rijd naar Terra Africa, het hotel waar ik ook in het begin van de week heb gezeten en word van harte verwelkomd. De eigenaresse denkt me te helpen met een verhaal over haar auto in diezelfde mall. Niet handig. Dat helpt me niet. Ik leg mijn apparaten aan de oplader en ga een biertje drinken om wat aan mijn gemoed te doen. Dat helpt, zeker als blijkt dat zowel iphone als ipad nu wel internet oppakken! Vandaar de enorme stroom aan berichten!
Hoogtepunt van de dag kwam daarna. Ik ging eten in de mall, dacht een pizza te scoren. De pizzeria lag op de eerste verdieping en daar moest ik met de trap naartoe. Ik wilde net die trap beklimmen toen mijn oog viel op een ander restaurant. Aan mijn water voelde ikdat ik daar moest zijn. En jawel hoor! Sole meunière, een hele tong en nog een staartstuk, prachtig gebakken, niet te kort, niet te lang, werkelijk heerlijk. Daarbij een Cabsauv uit ZuidAfrika. Rood ja. Nou, nou, nou wat hen ik gegeten! Voor het luttele bedrag van 172 N$, 15 euro....
Dat maakte veel goed. Morgen ga ik per slot van rekening de bush in, bonen,
eieren, spek, bonen, brood, water, brood, spek etc. Schat ik. Dus dat mocht wel en keer, bovendien ben ik het nare gevoel over de schade aan de auto wel wat kwijt.
-
19 Februari 2015 - 20:46
Sasja:
Ha Ruud, wat fijn om weer berichten te lezen. Best knap, twee aanrijdingen in één week : ). Misschien ligt het aan mij, maar ik zie geen foto's, behalve van een zeilvaartuig maar die hoort volgens mij niet bij je reis. Je teksten zijn heel beeldend, dus ik kan me er wel een beetje een voorstelling van maken. Het klinkt allemaal prachtig. xxx -
19 Februari 2015 - 22:14
Gaston:
Dag Ruud,
Wat een gevaren trotseer je daar. Ik hoor wel vaker dat het lastig rijden is in Afrika, met muren en pilaren die maar overal opduiken uit het niets. Doe maar extra voorzichtig. En die Afrikaanse opladers hebben natuurlijk wel een goede naam. Doorgaans ambachtelijk handgeknoopt ijzerwerk - in ieder geval geen Chinese rommel. Vreemd dus dat dat spul niet werkt. Misschien op je volgende reis toch maar een oplaadbare zonnecel meenemen. Dat werkt altijd in dat soort landen. Behalve 's nachts natuurlijk. Geniet er nog van!
Groet,
Gaston
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
