11 maart, van Tsumeb naar Etosha NP, Namutomi

Woensdag 11 maart, van Tsumeb naar Etosha NP (Namutoni)

De lodge waar ik heb overnacht heet de Kupfer Lodge en dat is niet vreemd voor een lodge die ligt in een gebied waar veel koper gewonnen is. Al sinds de oudheid: diverse volkeren die hier leefden leerden al vroeg de waarde van koper kennen. Tja, en toen kwamen wij en in een mum van tijd was de kopervoorraad, hier althans, uitgeput. Tsumeb staat trouwens symbool voor de strijd van de zwarte arbeider tegen de bespottelijke arbeidsvoorwaarden die de Duitse en Engelse koperbedrijven oplegden. Toen ze in de jaren 90 hun strijd eindelijk wonnen, was de koper hier uitgeput. Gelukkig kon een deel van de mijnwerkers terecht bij de ondertussen genationaliseede kopermijnen die halverwege Tsumeb en Etosha liggen.,
Ik heb vanochtend rondgewandeld in Tsumeb, een vriendelijk stadje waarvan het beeld overheerst wordt door de oude mijnschacht.  Op het tererein van de mijn hebben ze nu in de verschillende gebouwen alternatieve bedrijvigheid opgezet.
Verder liep ik in Tsumeb langs een van de vele gelduitleenbedrijfjes ( is dat nou een teken van welvaart?) en uit een ervan kwam een meiske naar buiten huppelen die graag op de foto wilde, Blanchette (Frans) Richter (Duits) heette, graag met me mee wilde reizen, maar, o ja, ook nog moest werken...
Vervolgens ben ik de 100 km naar Etosha gaan rijden. Tegen 14.00 was ik er. Ik heb me geïnstalleerd op de camping, in de aanpalende bar een tap!pils gedronken van Duits formaat en toen een game drive gemaakt.. En ik weet het, het wordt saai, maar voor mijn herinnering wil ik toch even de score gemeld hebben: giraffen, wrattenzwijntjes, zwartbekimpala's (een endemisch soort), zebra's, bruinrugjakhalsn, steenbokjes, dikdiks (dat zijn herten van een paar kilo, de dwergpincher onder de herten als het ware, maar wel met schattige kijkers), blauwe kraanvogels, andere vogels. Het had veel weg van een dierentuin  waarin  alles door elkaar loopt (behalve de roofzuchtigen uiteraard).  Mooi, veel. Ik kreeg nog een standje van een ranger omdat ik het waagde om aan een waterpoel de deur van de jeep open te zetten om foto's te maken. Mag niet. In Botswana doen ze dat anders. Daar laten ze je  bij de campingentree een papier tekenen waarin staat dat je zelf verantwoordelijk bent als je door een beest aangevallen of opgegeten wordt...
's Avonds heb ik gegeten in het restaurant hier. Kwaliteit die je niet verwacht in zo'n omgeving en een bediening waarmee ik, ware ik wat (...) jonger en vrijgezel geweest, wel raad had geweten!
Zo, programma voor morgen: 5.30u op, tent opvouwen, licht ontbijt, game drive van 4 uur, uitvoerige brunch, lezen, dagboek schrijven, zwemmen, rondwandelen en bezoek aan fort, museum en curioshop, biertje,  game drive van 3 uur,  borrel, diner in ner restaurant, beesten kijken bij de verelicht waterhole, glaasje wijn, slapen.