Van Stratford naar Martinborough

Toen ik om 5.30u wakker werd, regende het. Toen ik om 19.00u besloot op te staan, regende het nog steeds en was het erg grijs. Geen kans op een wandeltocht op de Mt Egmont dus en dat betekent een lange autotocht naar Martinborough in het Zuiden van het Noordereiland. Een mooi autorit deels langs de kust deels door een binnenland dat ongeveer alle schakeringen groen vertoonde en niet het geelbruine en verdorde groen van veel Italiaanse grasveldjes in hartje zomer waar ik zo vqn hou... De hoogtepunten van mijn tocht van vandaag. Wanganui, een stadje met nogal een heftige geschiedenis van ruzies tussen Maori's en blanken (Paheka's) en, droevig genoeg, tussen Maoristammen onderling. Ik ben daar lid geworden van de Kathmanduclub en kan nu alle kampeerspullen kopen met 40% korting. Dus een lichtgewichtslaapzak en een high tech brandertje aangeschaft waarmee de korting tegenover een aanschaf van gewone kampeerspullen geheel weer wed ingeleverd. 
Ook kwam ik in Palmerston North waarvan, ik citeer Lonely Planet, John Cleese ooit zei: "If you ever do want to kill yourself, but lack the courage, I thinking a visit to Palmerston North will do the trick". Ik denk dat ie daarbij vooral gelet heeft op de mensen die er rondlopen. Wat zijn die lelijk. Overigens  heeft de stad wraak genomen door een vuilstort naar hem te noemen.
Twee historische hoogtepunten tijdens mijn tocht. Ik belandde spontaan bij de blokhut van ene heer Cameron die in 1868 op het onzalige idee kwam zich te vestigen in een gebied waarvan  de Maori's toen nog vonden dat die daár niks te zoeken had en dat het van hun was. Hij bouwde een hut met dubbel houten wanden e n goot het tussendeel vol met klei waardoor zijn hut bullitproof werd (althans als je er met een musketgeweer op schoot) en voorzag die wanden van schietgaten. Hoe het met John Camerons en zijn echtgenote is afgelopen, daar laatste geschiedenis zich niet over uit maar ik vrees het ergste. Maori's waren een strijdlustig volk met een zeer heldere opvatting over mijn en dijn en ze hielden wel van een hapje mensenvlees.
Tweede hoogtepunt was een memorial onderweg vanwege het feit dat op die plaats een kamp had gestaanwaar ongeveer 700 Poolse jongeren, die gered  waren van een transport naar Siberische werkkampen in 1944, na veel omzwervingen terecht waren gekomen. Toch weer bijzonder, we vinden het zielig als ze getransporteerd worden, maar opvangen ho maar. Via Iran zijn ze uiteindelijk in nieuw Zeeland terechtgekomen.
Ik kwam om 5.00 pm hier aan, dat is voor jullie 5.00 am de volgende dag. Wel even wennen. Martinborough is een leuk en relaxed stadje met een kleine rustig camping. Tijdens een wandeling door het dorp heb ik wat foto's gemaakt en me in de lokale wijbar een heerlijk glas  Sauvigon Blanc laten voorzetten van de firma Whitehaven, mooie balans, geweldig zuurtje, geen suikertje te veel, heerlijk. Mijn maaltijd daarna? Een mooi stuk rundvlees, onbeschoft qua omvang en qua foute vetten (van dat vetdoormarmerde vlees, voor de liefhebber) met een avocado-paprika salade met stukjes ham en kaas en aangemaakt met avocado-olie. Degene van wie ik hou krijgen nog wel eens een gerecht voorgezet met avocado-olie, je weet niet wat je proeft! De wijn? Een 'sauv gris' reserve van Makaraka Estate in Gisborne. Het is een mixture van twee favoriete NZ wijnen/druiven. Errug lekker, grapefruit en peer proef ik. En dat alles aan een houten tafel naast mijn trouwe maatje, de Toyota Hiace.
Verder heb ik vanavond een afspraak gemaakt met Wim Julicher, familie van Lia en Hanneke, die ooit naar NZ is vertrokken en daar nu de meest fantastische wijnen maakt en veel prijzen wint. We hebben morgen rond 10.00 am (voor jullie is het dan weer avond!) afgesproken. Daarna ga ik licht beneveld naar Wellington.
Sorry voor de dubbele foto van gisteren. Het is nog even wennen. Bovendien wordt mijn spreekwoordelijke geduld wel erg op de proef gesteld in dit land. Wat duurt dat hier lang als je een foto wilt versturen!
Als het goed is krijg je wat foto's die betrekking hebben op mijn reis van vandaag of op het weer...