Van Marlborough Sound naar Waipurukau

6 februari. Ik was al om 4.00am wakker en omdat de angst me te verslapen t me verder uit de slaap hield, ben ik opgestaan en in het donker weggereden. Nou, dat was maar goed dat ik vroeg vertrokken was. Ik verdwaalde hopeloos in het donker en stond op gegeven moment oog in oog met een landingssteiger en daar moest ik zeker niet zijn. Daar paste de ferry zeker niet aan. En dan keren op zo'n smal weggetje in het donker, niet leuk. Uiteindelijk toch gewoon de ferry gehaald. Ik zit nu op een onooglijke camping zonder internet en zonder netwerk voor mijn telefoon vlak onder Napier. De weg hierheen was mooi maar miste toch de grootsheid van het landschap op het Zuidereiland. Mijn advies voor wie ooit deze kant opgaat. Vlieg naar Christchurch, als dat dan nog bestaat - de kans op een aardbeving van schaal 7 schatten ze daar op 20%! -en doe in ieder geval het Zuidereiland. Als je tijd overhebt ga je naar het noorden. Maar probeer in ieder geval altijd mooi weer garantie te krijgen. 
De hoogtepunten onderweg waren een brug midden in het landschap, ontoegankelijk en krakkemikkig waarop stond dat je er alleen met de fiets overheen kunt. Ze hebben hier n(nog) niet veel op met fietsers. Het tweede hoogtepunt was een bord met de langste plaatsnaam van de wereld (terwijl ik dacht dat die plaats in Wales lag). Niet echt sensationeel dus. Het landschap maakte wat goed, het weer daarentegen opnieuw niet. Toen ik op het Noordereiland aankwam scheen de zon maar naarmate ik noordelijker kwam werd het grijzer en nu regent het. Morgen mag ik in de lokale bibliotheek internet gebruiken en dan stuur ik jullie de berichtjes en foto's  afgelopen dagen. Ik begin langzamerhand sterk te verlangen naar de echte winter in Nederland. Overigens houden ze hier de berichten over de ijzige koude bij jullie in Europa goed bij, met name het aantal slachtoffers. Over de elfstedentocht wordt niet bericht.