Van Seddon naars Renwick

3 februari. Van Seddon naar Renwick. Tijdens een sanitaire onderbreking van mijn nachtrust werd ik, omdat ik dan altijd naar boven kijk, geconfronteerd met  een kolossale sterrenhemel. Zuiderkruis en verder alles wat ik niet ken. Ongelooflijk en niet eerlijk. Waarom niet ook zo'n hemel overdag? ((zonder sterren, ja, maar wel zo helder). Maar goed, vanmorgen de was gedaan, de camper een poetsbeurt gegeven (van binnen), een paar fijne telefoongesprekken gehad met mijn kinderen en, al dan niet vanuit de achtergrond, met hun geliefde partners en daarna een kort ritje naar Renwick. De cirkel was daarmee rond. Ik ben hier eerder geweest. Vanaf een backpackersopvang, waár ook nog een plekje was voor mijn camper, ben ik begonnen aan een andere, kleinere cirkel, op de fiets naar een aantal wineries hier in de buurt. Ik heb er drie gehaald. Bij de eerste (Highfield Winery) heb ik fantastisch gelucht (zalmtrio met een spumante en Wairao beef met black pudding vergezeld  van een onbehoorlijk lekkere Pinot),  bij de tweede (Isabel Estate Vineyard) onooglijke maar wel lekkere hoeveelheden geproefd, bij de derde ben ik blijven hangen. Dat kwam door de geweldige wijnen en door de oenologische (en ook andere ) kwaliteiten van een Argentijnse met wie ik uitvoerig de wijnen van Seresin doorgenomen heb. Seresin is een filmregisseur (waar ik volgens de dame in mijn doen en laten veel op lijk en dat, zo verzekerde ze, was een compliment - en daar hou ik van) die na een bezoek aan Toscane zo weg was van wijn en wijnmaken dat ie in NZ (...) een winery is begonnen op biologische basis. Ik kon het niet laten een fles te kopen, een mixture van half SB en half Chardonnay en een pietsie Riesling, raar en  adembenemend. Ook de prijs, 65 dollar. 
De vermanende woorden van Patrick indachtig (kijk uit op de fiets met al die wijn achter je kiezen) ben ik na dat bezoek regelrecht naar de backpackersopvang gereden, vooral omdat ik besefte dat links rijden ook op de fiets geldt en je dat in zo'n toestand wel eens zou kunnen vergeten. Ik las pas nog een boek waarin iemand door de verkeerde kant op te kijken bij het oversteken, dood ging. En dat vind ik een te onbenullige manier om aan je einde te komen.
Morgen huur ik opnieuw een fiets, maak ik mijn tocht langs de rest van de wineries naar verwachting af en laat me morgenavond een culinair verwennen in de beste gelegenheid in de buurt, zo verzekerde de Argentijnse dame me: Hans Herzog Estate, een winery die toch al op mijn bezoeklijstje stond. Daarvoor heb ik gereserveerd. En nee, ik ga alleen.
Morgen horen jullie daar meer over.
Overigens heb ik een fantastische ontdekking gedaan dankzij, alweer, die Argentijnse. Je kunt hier een bedrijf inschakelen en vertellen wat je aan wijn wilt hebben van wijnboeren op de beide eilanden. Zij halen dat bij de diverse wineries op, en dan krijg je die wijn thuisgestuurd tegen de prijs die je hier bij de winery betaalt. Dat bedrijf haalt de winst uit het terugvragen van de belasting. Vraag me niet hoe dat werkt, dat wist  de dame me ook niet precies uit te leggen. Voor belanghebbenden - ik ken er dar nog wel een steel - een  kans om dezelfde wijnsensaties te beleven als deze jongen. Maar hou rekening met pittige prijzen. De wijn is hier niet goedkoop.