Copas ruinas en achterland

Zo, even een inhaalslag. Ik zit weer in Tegucigalpa, zelfde hotel als vorige week. Ondertussen heb ik, na
mijn bezoek aan Comayagua en Gracias, de enige mayaruines van Honduras bekeken en heb me vervolgens twee dagen teruggetrokken op een hacienda ergens achter Copas Ruinas. De Mayaruines maakten opnieuw veel indruk, vooral omdat het beeldhouwwerk hier veel beter bewaard is gebleven dan elders. Zie foto's. Daarna ben ik naar de hacienda gereden, een tocht van 16 km waar je met de auto 5 kwartier over doet.... Ik was de enige gast en ben anderhalve dag lang door de baas van de hacienda rondgeleid door de boerderij zelf waarbij hij mij het proces van koffieproductie liet zien, althans van bonenpluk tot eerste branding. Daarna gaan de boontjes in zakken naar de exporteur die ze met dikke winst doorverkoopt naar het buitenland, alwaar de tweede branding plaats vindt en de bonen vervolgens de consument bereiken tegen een prijs die het viervoudige is van wat de boer eraan verdient. Maar, de boer hier is over zijn prijs niet ontevreden.
Ook weet ik nu hoe je cacao maakt en hoe je de lekkerste cacao krijgt. Die heb ik geproefd en geloofme, dat is een andere sensatie dan een kopje cacao bij ons! Een doto laat de stadia zien: de rauwe boon die uit een kalebas komt en waarvan het vlies heerlijk zoet smaakt, de gegiste boon en de gebrande boon, vervolgens wordt die gemalen. na al deze wijsheden te paard door de landerijen: koffie, cacao, mais, kardamon, pistachenoten, avocado en hardhout en dan fokken ze ook nog paarden en houden indiase koeien. Een gemengd bedrijf zo gezegd. Wat opvalt is de relatieve rijkdom in dat gebied, het is er vruchtbaar en iedereen heeft werk, de meesten in de agrarische sector en daarnaast in de toeristenindustrie. Ik heb geen stad of dorp gezien in Honduras zo voorzien van goede straten, openbaar kunstbezit en restaurants. Ik had boeiende gesprekken met Carlos, de eigenaar van de hacienda over (koffie)boer zijn Honduras, over kleinschalig werken, het laten meeprofiteren van de gemeenschap van het boerenbedrijf, over de beroerde politiek van de corrupte regering, over de hoop op verandering bij de volgende verkiezingen, over het belang van in stand houden van familiebezit en over, jawel, Lenin. Hij was een adept van de oude stijl en gelooft nog steeds dat zijn land met diens beginselen het nog ver kan schoppen, na aanpak van corruptie en grootgrondbezit. Het waren twee heerlijke en leerzame dagen.
Vandaag teruggereden naar Tegucigalpa, zeven uur rijden. Ik heb zodra ik de stad binnenreed een taxi aangehouden, de beste man gevraagd naar het adres van het hotel en hem
voor vijf dollar opdracht gegeven om
voor me uit naar het hotel te rijden. Weinig avontuurlijk maar wel efficient, ik was er rechttoe rechtaan in 25 minuten!
Morgen pak ik om 5:00u de bus naar
Managua. Daar wordt ik bij de busterminal opgehaald en naar mijn volgende transportmiddel, een motorfiets, gebracht. Daarmee ga ik 10 dagen in Nicaragua rondtoeren.