Dagje dar es Salaam

Donderdag 12 februari

Om 10.00u rijd ik, uitgerust en, dan nog, goed gemutst met een veel goedkopere taxi (12 dollar) naar de Travel Agency die mijn treinreis geboekt heeft. Een reis van drie kwartier naar het centrum van Dar. Uiteindelijk vinden we met enige moeite Sykes TA en wat blijkt? Het management van de Tazara heeft in zijn wellicht bijgelovige wijsheid besloten de trein die geroosterd staat voor vrijdag de dertiende niet te laten vertrekken. De eerstvolgende vertrekt pas volgende week dinsdag. Godverdegodver. Slachtoffer van mijn boosheid waren achtereenvolgens de medewerkster van Sykes die me als alternatief een paar dagen Zanzibar aanbood en de taxichauffeur die ik gevraagd had te wachten tot ik bij Sykes klaar was. Beiden doorstonden mijn boze woorden met woedendmakende onvoorschilligheid. In de taxi besloot ik toen de zinloze heen- en terugrit te beschouwen als een privé rondje sightseeing door het centrum van Dar, een leuk ritje, niet vanwege de stedelijke schoonheid van Dar maar om de cultureel, antropologisch en micro- economisch interessante kanten ervan. Ik werd er rustig van.
Maar niet voor lang. Ik besloot gebruik te maken van een tip van een van de medefietsers en boekte een vlucht naar Lusaka met Jetstar. Dat ging goed tot de betaling, die niet werd geaccepteerd, noch met Visa (2 pogingen), noch met Mastercard, 1 poging. Toen maar gebeld en volgens de medewerkster van Jetstar moest ik voor mijn credit card een 3b security hebben. Nooit van gehoord, maar toen ik later mijn Visacard checkte, bleek het bedrag voor de vliegreis 2 keer gereserveerd te zijn..... Maar goed, morgen vlieg ik om 07.50u met Jetstar van Dar naar Lusaka. Mijn verrtrouwen in de kwaliteit van de vliegmaatschappij is uitsluitend gebaserd op het feit dat Tijs er ook mee gevlogen heeft en het overleefd heeft. Erg dun dus. En dan is het morgen ook nog....vrijdag de dertiende!
O ja, ik ben ook nog met de taxichauffeur vanvandaag langs een aantal ATMs gereden maar geen ervan deed wat ie normaal gesproken moet doen. Bij het hotel vertelden ze dat er op een kwartier lopen bij een pompstation een ATM was. Daar aangekomen bleek, volgens een politieagente die ernaast zat, dat de machine leeg was.... Mijn vraag wat ze daar dan zat te bewaken, snapte ze niet helemaal.
Ik ben toen maar heel voorzichtig door de Tanzaniaanse hitte teruggewandeld naar het hotel, heb nog vergeefs gezocht naar een supermarkt die daar in de buurt zou zijn, ben toen vis gaan eten, zonder graat, en zit nu op het schaduwrijke terras naast het hotel met een grote fles water. Ik beweeg vandaag niet meer, ik heb mijn portie wel gehad, terwijl morgen nog moet komen!
Mijn plan voor nu: de teksten op de blog zetten en foto's toevoegen. Maar de kwaliteit van de wifi van het hotel en het gesternte van vandaag doen vermoeden dat ook dat mijn frustratie over de huidige dag alleen maar zal vergroten.
Zo, en nou alles op mijn blog plaatsen...
PS: Waarom de blog hardnekkig volhoudt dat in Tabata Indonesië zit, begrijp ik niet, ik weet wel dat ik in Tanzania zit, in Tabata, een buitenwijk van Dar.