Van Kemmerer naar Vernal (Utah(

Ik liuster niet meer naar die lieve oude dametjes die hier in de VS de Visitor Centers bemensen. Vermoedelijk vrijwilligerswerk, je kunt ze dus niet te hard vallen. Ik kreeg dit keer het advies om niet in Greenville te blijven maar door te rijden naar Vernal. Daar zou het weer veel beter zijn. Nou was ik de dag begonnen met sneeuw op de motorfiets; het was daarna wel wat beter geworden maar toen ik het laatste stuk reed door een gebergte met de prachtige naam Uintah Mountains, werd het alsmaar kouder en begon het te sneeuwen en te misten op de pqs. Nu zit ik op mijn motelkamer met een kalfslever achter de kiezen en dat niet alleen. Ik had honger en begon met een starter van zes breaded drummes; vervolgesns een doordachte combinatie van doorbakken kalfslever (zonde, zonde), worteltjes, een buitensporig bord salade bespreneld met de uitgewoonde Blue Cheese dressing, een soepje een baked patatoe en een scone met cream cheese. Moet bij dat laatste altijd aan Zappa denken. Dat was het weerbericht en de culinaire belevenis. Beide hadden iets mistroostigs. Over naar opwekkender en memorabeler dingen.
Wat was het vandaag een allejezus mooie rit. Wat een land, wat een landschap. Het begon meteen na Kemmerer met een gebied waarin ik 90 mijl (dat is zo'n 150 kilometer!) reed zonder veel meer tegen te komen dan een tiental auto's, honderden herten (waarvan ik de preciese benaming niet ken en die bovendien er als een speer vandoor gingen als ik in de buurt met de Harley stopte, wat op zich ook wel een heel mooi gezicht was, verder een rangerstation en een dorpje dat die naam eigenlijk niet verdiende. Het was meer een alleengelaten achterstandswijk. Ik maakte een praatje met de schijnbaar enige bewoner en bareigenaar van het dorp. Dat begon erg moeizaam omdat ik het in mijn hoofd haalde om de koffiekan waaruit ik de laatste koffie geschonken had, leeg neer te zetten op de formica tafel. Ik moest toch snappen dat zo'n tafel van die nog hete kan kon gaan smelten. Ik liet me door zoveel onvriendelijkheid niet uit het veld slaan en begon een paar vragen te stellen waardoor hij wat opleefde en vriendelijker werd. Hij had de enige grocery in het dorp, drie paarden, een paar antieke auto's (wrakken!), een heleboel andere zooi en.... een Harley. Hij vertelde hoe en waarom hij daar woonde. Het was er leeg waardoor je waardoor je van niemand last had, het was er mooi en daar kon je dan heerlijk op je eentje van genieten en het was 's nachts zo mooi vanwege de duisternis en al die sterren, waar hij dan bij gebrek aan een vrouw (hij gebruikte een ander woord en daar durfde ik, lafaard, niks van te zeggen) alleen moet genieten en je moet toch ergens je geld verdienen aan (waaraan dan, dacht ik). Na de koffie heb ik nog wat foto's gemaakt en ben doorgereden.
Ik werd onderweg trouwen een aantal keren gepasseerd door auto's en met name vrachtwagens (en dat zijn wat groter combinaties dan bij jullie rondrijden.) Ik hield me natuurlijk keurig an de 65 mijl per ur maar werd met 80 gepasseerd. Nou ken ik een sheriff in Cokeville die daar wel raad mee zou weten. Ik kwam uiteindelijk in Greenville alwaar ik dus het advies kreeg om door te rijden naar Vernal. Het was een serkelijk prachtige tocht. Ik ga dar geen woorden aan besteden.Kijk maar naar de foto's. Onderweg nam ik nog een Geological loop van een mijl of 20 die werd aanbevolen. Terwil ik daar rustig reed (het was een modderige en glibberige dirt road, werd ik toch weer op de hielen gezeten door een jeep met een diender met hoed, zonder zonnebril. Ik kreeg de zenuwen. Ik stopte, hij kwam naast me staan en meldde dat ik rehtsomkeer moest maken omdat hij de weg verderop ging afsluiten. Het was er door de sneeuw die was gevallen te gevaarlijk. Deze diender was korter van stof en had nuttiger informatie.
Daarna teruggereden naar de grotere weg. Nu zit ik dus op mijn warme motelkamertje ge schrijven. Wat ik morgen ga doen weet ik nog net. Mensen in het dorp wisten te melden dat het vannacht zal gaan sneeuwen. We zullen morgen wel zien.
Enne, Marian, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!

........

Met de foto's wil het weer eens niet zo lukken. Mijn geduld voor vandaag is alweer op. Andere mensen uit de weg blijven dus.