Austin en Cowboy Harley Davidson

Het was 21.01u toen ik de plaatselijke liquorstore binnenkwam, maar de winkelier was onverbiddelijk. I can’t serve you Sir, it is against the law, it is past nine.. Mijn plan was een goede fles wijn en een goede sigaar. Een sigaar van Hondurese afkomst, op Cubaanse rust nog steeds een embargo. Het enige wat me rest zijn twee biertjes die net zo lauw zijn als de beek waar ze in liggen, ik schat zo’n 22 graden.
Vandaag (donderdag) was Austin aan de beurt. Leuke prettige, coole, swingende en ook mooie stad, hoofdstad van Austin dankzij de oplettendheid van een dame die verhinderde dat de toenmalige gouverneur bij nacht en ontij uit Austin vertrok met medeneming van de archieven om zich in Houston te vestigen. Hij, meneer Houston, vond die stad beter verdedigbaar en meer statuur hebben. De dame deed dat door een kanonschot af te vuren en zo de brave burgers te alarmeren over deze aanstaande wandaad.. Hoe de dame aan dat kanon kwam, laat staan hoe ze geleerd had dat kanon af te schieten of hoe ze aan de benodigde munitie kwam, dat vertelt de geschiedenis niet. Een foto van het standbeeld van de dame is opgenomen. Ik begon mijn dag in Austin trouwens prettig, in de Whole Food Store, de enige Amerikaanse keten die zuiver biologische producten verkoopt in de vorm van ingredienten of van kant en klare maaltijden. En mocht je een keer in de buurt zijn en cowboy laarzen willen, dan moet je naar de Congress Avenue, in alle soorten en maten, nieuw van slangeleer voor 900 dollar maar ook tweedehandsjes. Ik heb dus gedaan wat een toerist in zo’n stad behoort te doen. Ik heb enkele musea bekeken met werk van Katz, Warhol, Rauschenberg en een museum met kantoordesign waarin duidelijk moet worden waarom kantoortuinen niet alleen efficient (?) maar ook mooi kunnen zijn. Ik ben ook in een Art House geweest waarin van Texaanse kunstenaars kunstwerken in een formaat van 5 bij 7 inchwaren tentoongesteld. Als je er een mooi dan kon je een tag, een nummertje, weghalen en zo het gewenste kunstwerkje kopen voor 150 dollar. Je krijgt pas bij ontvangst van het kunstwerk te horen wie de kunstenaar is. En je krijgt het kunstwerk pas toegestuurd n afloop van de tentoonstelling. Een leuke formule. Maar ja, mijn favorieten waren al vergeven.
Uiteraard heb ik de zetel van de gouverneur van Texas bekeken. Wat daaraan opvalt is dat het een heel erg onorigineel klassiek lelijk gebouw is en dat het omgeven is door naturalistische en realistische presentaties van nogal wat veldslagen (Spanjaarden, Mexicanen, de burgeroorlog) . Tegen half vijf zat mijn bezoek erop en ben ik langs de lokale HDdealer gegaan en laat die nou net dit weekend zijn open huis hebben en een toertocht orgniseren. Nou dat belooft wat te worden de komende dagen met veel biertenten, C&W muziek, BBQs en een plaats waar dames in bikini tegen betaling je Harley poetsen. Ja, de mijne is absoluut aan een poetsbeurt toe maar nee, ik heb het niet gedaan! Ik heb wel een nieuwe bandana gescoord, de eerste was ik onderweg ergens kwijtgeraakt. Nooit gedacht dat ik de volgende dag hier toch terug zou komen…..
Terug in Lockhart kwam ik in het lokale Mexicaanse restaurant nog in een Mexicaans feestje terecht dat erg gezellig was met veel dans, zang en muziek maar daardoor duurde het afrekenen te lang en dus kwam ik te laat bij de Liquorstore…

Nou, het is ondertussen vrijdag en dit is wat Italianen noemen een giornataccia, in goed Nederlands een k-dag. Het begon allemaal lekker relaxed, ik had de tijd, hoefde maar een klein uurtje te rijden en zou onderweg twee stadjes bezoeken. Tegen elven, na een wandeling door het park, een lekker ontbijt en een plons in het zwembad, had ik alles in- en opgepakt. Ik start de Harley, ze begint keurig te pruttelen maar toen ik ‘r in de versnelling zette gebeurde er niets…. Geen beweging in te krijgen. Ik kijk onder de motor en jawel…. Daar ligt de belt. Dat is nou precies, Norbert ,waarom ik de voorkeur geef aan een BMW: cadan, geen ketting, geen band, een cadan kan niet kapot (OK, Bart, in principe). Na veel gedoe met bellen – er is in dat park nauwelijks dekking voor de mobiel – heb ik via de verzekering geregeld dat ze afgesleept werd. Dat is een ontluisterend gezicht, kan ik je zeggen. Zie de foto. Mijn Harley en ik werden versleept naar, jawel, de dealer waar ik gisteren geweest was. Het is nu zeven uur en ze moet nog uit de werkplaats komen. Het is niet veel werk maar het is er erg druk. Het is erg warm en via een praatje met een van de verkopers kom ik aan een blik bier. Officieel mag er geen bier geschonken wordentijdens het festijn maar elke verkoper heeft op zijn werkplek een behoorlijke bak met ijs waarin heerlijk koud bier ligt om uit te delen aan de klanten. Er moet wel een jasje omheen….
Verder bleek mijn reservering voor de volgende camping om een of andere reden niet doorgekomen en dat betekent dat ik zodra ik weg kan, op zoek ga naar een motel, me een sixpack aanschaf in de eerste liquorstore die ik tegenkom, uiteraard vooor 21.00u (als ze hier tenminste een beetje opschieten!) en dan ga ik maar eens wat troost in de fles(sen) zoeken.
O ja, de oorzaak van de kapotte riem: ik heb te veel op dirt roads gereden. Dat kan een Harley kennelijk niet aan… miss Blingbling.

Ondertussen is het zaterdagmiddag hier. Ik was gisteravond om 20.00u klaar bij Cowboy Harley Davidson en 600 dollar lichter. Ze raadden me aan om een pils te gaan drinken bij een Nieuwzeelander in Dripping Springs. Dat heb ik gedaan (en niet een) en er was ook nog een primitieve camping, dus de dag liep goed af vooral omdat ze goed bier en goede Texaanse wijn schonken. Op de vraag van mij aan de Nieuwzeelander waarom hij uit dat prachtige land was weggegaan was zijn antwoord luid en duidelijk: Fucking Socialism en op mijn vraag of het hem dan hier beter beviel was zijn antwoord: Socialism is coming up too, here! Ik had geen zin in een discussie maar heb hem nog wel verteld dat ik zijn accent heel bijzonder vond.