Cody
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
12 Mei 2011 | Verenigde Staten, Cody
Ook wel lekker, zo`n dagje zonder motor. Ik heb vannacht besloten hier een dag te blijven, er moet het een en ander drogen en morgen zijn de omstandigheden om Yellowstone in te rijden een stuk beter. Overigens hoor je van de een dat je er niet in kan omdat de weg geblokkeerd is met sneeuw en rotsblokken en hoor je van de ander dat wat de een zegt onzin is en dat je niet naar iedereen moet luisteren. De vraag is: naar wie wel. In ieder geval heb ik nu het telefoonnummer van de ranger die bij de oostingang van het park geposteerd staat en die ga ik morgenvroeg bellen. Bij het Visitors Center zijn ze heel lakoniek: als de oostingang dicht is pak je toch de noord ingang via Montana of de oostingang? Dat is respectievelijk 80 en 120 mijl omfietsen.... !
Cody, wat valt ervan te zeggen? In ieder geval dat er een museum is dat omgekeerd evenredig groot is met de omvang van het dorp. Dat is een verhaal apart maar daarover dadelijk meer. Cody heeft ook ongeveer twaalf trading posts waar ze allemaal indiaanse en cowboyiaanse onzin verkopen, drie outdoor shops, de nodige bars, restaurants (waaronder een Chinees en een Japamns , beide bezocht!), hotels en motels en..... Cody heeft Buffalo Bill!
Het museum waar ik het over had heeft vijf afdelingen: de indiaanse cultuur, vuurwapens, natuurlijke historie, kunst en.... Buffalo Bill. Die is geboren als William F. Cody en maakte een snelle carriere bij de Amerikaanse cavalarie, eerst als scout, later als onderhandelaar met de indianen. Zijn naam heeft ie te danken aan het feit dat ie nadien bizons is gaan schieten die als vlees dienden voor de mensen die de railroads aanlegden. Vandaar dus zijn bijnaam Buffalo Bill. Daarmee heeft ie een aardige zakcent verdiend. BB wa ook een ijdel en ambitieus baasje die een show opzette met een aantal kompanen, de Buffalo Bill's Wild West. Daarmee heeft ie ook in Europa rondgetoerd. Ook heeft ie Europese hotemetoten spannende vakantie bezorgd in het Wilde Westen. Hoe dan ook, het was een baasje met een neus voor geld verdienen Figuren als BB hebben ervoor gezorgd dat er in Europa een romantisch beeld ontstond over de cowboy, een beeld dat wat afwijkt van de werkelijkheid. De coboy was een hard werkende, weinig verdienende, vaak zwarte (!), eenzame jongen die een keihard bestaan leidde in het barre klimaat van de midwest (en over dat laatste kan ik meepraten!).
Om zijn roem een dimensie van eeuwigheid te verlenen heeft BB zich verolgens ingezet om het stadje Cody hier leven in te blazen. Als dank voor al dit menslievende werk besloot de gemeente Cody voor hem een standbeeld op te richten. De opdracht ging via een nicht van Cody naar een vriendin van haar in New York Het eerste model dat deze Gertrude Vanderbilt Whitney leverde kreeg niet de goedkeuring van de goegemeente, niet omdat Buffalo Bill er niet fraai genoeg op stond, nee, het paard was te veel een nuffig en iel Westamerikaans racepaard en geen stoere hengst uit de midwest. Gertrude heeft dat ter harte genomen en een nieuw model geleverd dat met gejuich hier werd ontvangen.
O ja en ik heb een borrel gedronken in Saloon Irma waar een waanzinnig grote kersenhouten bar staat die BB op een van zijn reizen uit Europa mee heeft gesleept over de oceaan.
Het was me wel een dagje Western cultuur en dan heb ik het nog niet eens gehad over de kunstafdeling in het museum. Zie de foto's, zou ik zeggen.
Toen ik naar het motel terugliep stond ik, midden in het stadje opeens oog in oog met niet een, nee, vier herten. Als ik er geen foto's van had gemaakt zou ik denken dat de twee kruikjes sake in het Japans restaurtant me parten speelden.
Morgen op naar Yellowstone, eindelijk kamperen, hoop ik.
PS: ik wil hier even mijn dank uitspreken aan twee mensen die mij van een grote frustratie hebben afgeholpen. Dankzij de suggesties en tips van deze twee briljante mensen, heb ik op mijn gemak en snel de foto's kunnen plaatsen, ook die van de afgelopen dagen! Het gaat om mijn allerliefste en briljante stiefdochter Siri en mijn alleraardigste en briljante schoonzoon Gaston.
Cody, wat valt ervan te zeggen? In ieder geval dat er een museum is dat omgekeerd evenredig groot is met de omvang van het dorp. Dat is een verhaal apart maar daarover dadelijk meer. Cody heeft ook ongeveer twaalf trading posts waar ze allemaal indiaanse en cowboyiaanse onzin verkopen, drie outdoor shops, de nodige bars, restaurants (waaronder een Chinees en een Japamns , beide bezocht!), hotels en motels en..... Cody heeft Buffalo Bill!
Het museum waar ik het over had heeft vijf afdelingen: de indiaanse cultuur, vuurwapens, natuurlijke historie, kunst en.... Buffalo Bill. Die is geboren als William F. Cody en maakte een snelle carriere bij de Amerikaanse cavalarie, eerst als scout, later als onderhandelaar met de indianen. Zijn naam heeft ie te danken aan het feit dat ie nadien bizons is gaan schieten die als vlees dienden voor de mensen die de railroads aanlegden. Vandaar dus zijn bijnaam Buffalo Bill. Daarmee heeft ie een aardige zakcent verdiend. BB wa ook een ijdel en ambitieus baasje die een show opzette met een aantal kompanen, de Buffalo Bill's Wild West. Daarmee heeft ie ook in Europa rondgetoerd. Ook heeft ie Europese hotemetoten spannende vakantie bezorgd in het Wilde Westen. Hoe dan ook, het was een baasje met een neus voor geld verdienen Figuren als BB hebben ervoor gezorgd dat er in Europa een romantisch beeld ontstond over de cowboy, een beeld dat wat afwijkt van de werkelijkheid. De coboy was een hard werkende, weinig verdienende, vaak zwarte (!), eenzame jongen die een keihard bestaan leidde in het barre klimaat van de midwest (en over dat laatste kan ik meepraten!).
Om zijn roem een dimensie van eeuwigheid te verlenen heeft BB zich verolgens ingezet om het stadje Cody hier leven in te blazen. Als dank voor al dit menslievende werk besloot de gemeente Cody voor hem een standbeeld op te richten. De opdracht ging via een nicht van Cody naar een vriendin van haar in New York Het eerste model dat deze Gertrude Vanderbilt Whitney leverde kreeg niet de goedkeuring van de goegemeente, niet omdat Buffalo Bill er niet fraai genoeg op stond, nee, het paard was te veel een nuffig en iel Westamerikaans racepaard en geen stoere hengst uit de midwest. Gertrude heeft dat ter harte genomen en een nieuw model geleverd dat met gejuich hier werd ontvangen.
O ja en ik heb een borrel gedronken in Saloon Irma waar een waanzinnig grote kersenhouten bar staat die BB op een van zijn reizen uit Europa mee heeft gesleept over de oceaan.
Het was me wel een dagje Western cultuur en dan heb ik het nog niet eens gehad over de kunstafdeling in het museum. Zie de foto's, zou ik zeggen.
Toen ik naar het motel terugliep stond ik, midden in het stadje opeens oog in oog met niet een, nee, vier herten. Als ik er geen foto's van had gemaakt zou ik denken dat de twee kruikjes sake in het Japans restaurtant me parten speelden.
Morgen op naar Yellowstone, eindelijk kamperen, hoop ik.
PS: ik wil hier even mijn dank uitspreken aan twee mensen die mij van een grote frustratie hebben afgeholpen. Dankzij de suggesties en tips van deze twee briljante mensen, heb ik op mijn gemak en snel de foto's kunnen plaatsen, ook die van de afgelopen dagen! Het gaat om mijn allerliefste en briljante stiefdochter Siri en mijn alleraardigste en briljante schoonzoon Gaston.
-
12 Mei 2011 - 06:19
Patrick:
mooie foto's zijn er bijgekomen, vooral die van je motor! Aan het zonnetje bovenaan de pagina te zien krijg je vandaag beter weer, veel plezier in Yellowstone! Misschien ook een idee; reisschrijver? hoef je minder hard te werken dan een schilder.. -
12 Mei 2011 - 07:54
Siri:
mooi dat het gelukt is :)
en wat een gave foto's! -
12 Mei 2011 - 19:01
Paul :
Ha koeienjongen! Zo te zien en te lezen voel je je goed op je gemak op je stalen ros. Naar ik begrijp ben je er door de onderkoelde omstandigheden al zelfs al helemaal mee vergroeit. Hier zijn de omstandigheden van geheel andere aard. Emmertjes water dragen om te voorkomen dat de dorstige nieuwe struikjes het loodje leggen tegen de niet aflatende droogte. Gisteren hebben we gebiljart. Je was er niet, nou ja je had je ordentelijk afgemeld dus het zij je vergeven. Je werd wel gemist. Harrie was in grote vorm en speelde Dirk en mij van tafel. Hij was nogal geprikkeld door een nieuwe golf van negatieve publiciteit over de kwaliteit van de hbo-examineren. We hebben er uitvoerig over gesproken en geconcludeerd dat de kwaliteit van de berichtgeving in de pers er ook niet op vooruit gaat. Omdat jouw oordeel ontbrak zijn we niet tot een afgewogen conclusie gekomen. Hopelijk knapt het weer bij jou snel een beetje op, want op zo'n Harley zit je toch het lekkerst met een opwaaiende zomerjurk!
Heb het goed, ik blijf je volgen. Groet, Paul (en Anneke) -
13 Mei 2011 - 08:29
Tinka*:
Howdy Ruud,
op dit tijdsttip heb je de cultuurschok waarschijnlijk al achter je gelaten en ben je onderweg naar het prachtige Yellowstone.
De foto's doen me denken aan filmcoulisse - wel erg mooi om te zien!
Rijd-ze door het 'Wild Wild West'...
-
14 Mei 2011 - 16:52
Friedy En Monique:
Hey Ruud,
Wat zijn je verhalen heerlijk om te lezen en de foto's geweldig! Soms herkenbaar van onze eigen reis. We krijgen ook wel weer de kriebels :)
We vinden het leuk dat je ons deel uit laat maken van jouw ervaringen en blijven je zeker volgen!
Hou je taai en geniet ervan!
Friedy & Monique
ps; wat een ongelofelijke mooie moter!!!!! wauw -
15 Mei 2011 - 22:20
Gaston:
Over die paarden schoot mij vorige week nog een leuke anecdote te binnen tijdens het kinderfeestje van Milan in Ouwehands Dierenpark. We waren getuige van het bijvoederen van de kamelen en werden door een in kaki outfit uitgedoste goedzak met naamplaatje 'Mountain Mike' getracteerd op allerlei wetenswaardigheden over de kameel (ja, twee bulten). Maar niet de leukste. Die las ik namelijk 20 jaar geleden op mijn eigen zesweekse soloreis door de VS in een of ander blaadje, ook in de Midwest. De eerste kolonisten dachten namelijk dat de kameel het ideale vervoermiddel zou zijn door de Amerikaanse woestijn. Het beest kan namelijk een week of zes zonder water (handig!) En dus werden er honderden kamelen op de boot gezet. Maar wat bleek: ze konden niet tegen de zeereis (telgangers bewegen namelijk zelf al als een boot op onstuimig zeewater) en gingen allemaal dood. Vervolgens hebben ze maar paarden genomen, die beter bestand bleken tegen zeeziekte. Het had dus maar weinig gescheeld of we waren groot geworden met westernfilms waarin de cowboys en indianen elkaar op kamelen achterna zitten. En Cody had het dan moeten doen met een standbeeld van Buffelo Bill op een nuffige en iele arabische kameel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
