Van Hotchkiss naar Mesa Verde NP
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
23 Mei 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Het programma komt er dus niet uit. Ik zit niet in een motel in een of ander gat maar in Mesa Verde NP een park 50 mijl ten westen van Durango en om maar met de deur in huis te vallen: ik zit in de General Store van de camping om twee redenen: 1. Daar is internet en 2. Het onweert, en niet zo'n klein beetje. Ik weet het, dit geloven jullie niet maar het is toch echt zo. De zon scheen vandaag bijna de hele dag en toen ik mijn tent had opgezet en een biertje had gevat, trok het dicht en nu valt het eruit. Morgen wordt het wel 20 graden hier! Het was een mooie rout maar met name de 1.000.000 dollar highway (vanwege de hoge aanlegkosten: de weg ligt op een hoogte van meer dan 3.000 meter) heeft me de kriebels bezorgd. Ik had het er van de week al een keer over en het is onvoorstelbaar maar ik krijg hoogtevrees op zo'n weg. Het was soms ook wel vreselijk hoog. Ik durfde niet af te stappen, dus geen foto's, nou eentje dan die durfde zelfs ik wel te maken. Maar wel een paar foto's van Silveton, het Valkenburg van Colorado. Ik ben alleen bang dat je die vandaag niet meer te zien krijgt omdat de accu van de Mac Air is leeggelopen. Morgen. Dan krijg je ook de foto's van de Mesa Verde te zien. Ik denk nog na over een superlatief dat waárdevast is.
Ik wilde een rondje Gunnisson maken maar wat ik vreesde bleek het geval: de pas ik van plan was te nemen was dicht en dat was denk ik maar goed ook na mijn belevenissen van gisteren. Dus rechtsomkeed gemaakt, dezelfde weg terug naar Hotchkiss vandaar anaar Durango. Daar was ik snel doorheen en toen ben ik maar doorgereden.
Rustig dagje, niet veel beleefd, vooral gereden. Toen ik in de buurt van Mesa Verde kwam, besloot ik daar de camping op te zoeken. Morgen blijf ik hier en ga ik een dagje rondkijken in dit park.
Zo en nu is het droog, ga ik kijken of de tent en mijn spullen het oveleefd hebben (is een mijl lopen vanaf hier, ik heb sinds NYC niet mee zo veel gelopen) en ga ik mijn eigen potje koken, bescheiden: blikje bonen, een sinasappel en bier. Ik zie daar erg naar uit. Je wilt niet weten hoe alleen uit eten op den duur begint tegen te staan. Ik beperk dat de laatste week tot een keer per dag. Ik maak op mijn motel kamer een ontbijt en maak voor tussen de middag een lunch klaar, dan kan ik gaan en staan waar ik wil. Een keer per dag de nieuwsgierige (rare kleren, raar uiterlijk enne, wat doet zo'n man hier alleen??) en geamuseerde en wat meewarige (kijk mamma, daar zit een meneer met gereedschap te eten!!) blikken te trotseren, vind ik wel genoeg worden. Kunnen jullie de draad nog vasthouden van zo'n zin?
Ik wilde een rondje Gunnisson maken maar wat ik vreesde bleek het geval: de pas ik van plan was te nemen was dicht en dat was denk ik maar goed ook na mijn belevenissen van gisteren. Dus rechtsomkeed gemaakt, dezelfde weg terug naar Hotchkiss vandaar anaar Durango. Daar was ik snel doorheen en toen ben ik maar doorgereden.
Rustig dagje, niet veel beleefd, vooral gereden. Toen ik in de buurt van Mesa Verde kwam, besloot ik daar de camping op te zoeken. Morgen blijf ik hier en ga ik een dagje rondkijken in dit park.
Zo en nu is het droog, ga ik kijken of de tent en mijn spullen het oveleefd hebben (is een mijl lopen vanaf hier, ik heb sinds NYC niet mee zo veel gelopen) en ga ik mijn eigen potje koken, bescheiden: blikje bonen, een sinasappel en bier. Ik zie daar erg naar uit. Je wilt niet weten hoe alleen uit eten op den duur begint tegen te staan. Ik beperk dat de laatste week tot een keer per dag. Ik maak op mijn motel kamer een ontbijt en maak voor tussen de middag een lunch klaar, dan kan ik gaan en staan waar ik wil. Een keer per dag de nieuwsgierige (rare kleren, raar uiterlijk enne, wat doet zo'n man hier alleen??) en geamuseerde en wat meewarige (kijk mamma, daar zit een meneer met gereedschap te eten!!) blikken te trotseren, vind ik wel genoeg worden. Kunnen jullie de draad nog vasthouden van zo'n zin?
-
23 Mei 2011 - 06:33
Mirjam:
Hoi Ruud,
Die laatste zin daar is wel doorheen te komen maar het is maar goed dat je niet constant dat soort taal gebruikt. Weet je Ruud, normaal gesproken kijk ik iedere ochtend uit naar mijn krantje. Tegenwoordig ook naar jouw verslag.
Fijn gevoel moet dat geven.
Liefs mirjam -
23 Mei 2011 - 06:35
Gera:
Roel en ik weten precies hoe je tentje daar staat in MV. Wederom in zo'n omheinde zandbak. Dat het daar flink kan onweren, weten we uit ervaring. Roel heeft daar een halve nacht geultjes staan graven en de omheining ondermijnd om het water een uitweg te geven. Desalniettemin stonden we 's ochtends om 6 uur met onze tent en drijfnatte slaapzakken in de wasserette van de camping om onze spullen in de droger te stoppen. Maar als de zon schijnt, komen de hertjes naar je tent.
Verder is het indrukwekkend hoe de indianen daar geleefd hebben, wat een klimgeiten moeten dat geweest zijn.
We blijven je volgen. Liefs. -
23 Mei 2011 - 06:54
Sasja:
Ha! Ik ben benieuwd hoe je je tentje hebt aangetroffen! En ik sluit me helemaal aan bij Mirjam: verheug me meer op jouw dagelijks verslag dan de krant. Xxx -
23 Mei 2011 - 06:59
Nog N Keer Sasja:
Tip voor alleen uit eten: neem n boek mee. Doe ik ook als ik alleen moet eten tijdens een werkreis. Houd ook opdringerige mannen (voor jou vrouwen : ) op afstand : )) En zolang jij weet waarim je daar lekker alleen zit zijn die blikken toch grappig. -
23 Mei 2011 - 12:26
Paul:
Oh boy,
Wat een bloedstollende avonturen daar in de barre hooglanden van de VS. Wij moeten het hier doen met de capriolen van DSK. Ook boeiende stof overigens. Echt iets om op een biljartavond haarfijn uit te pluizen.
Maar goed trouwens dat je niet hebt laten verleiden tot het boven of buitennatuurlijke bij je schuiver in sneeuw en ijs bergopwaarts. Dieptepsychologie geeft hier ook geen uitkomst lijkt me. Een onbewuste afkeer van het midden van de weg, gemakkelijk te verbinden met castratieangst ten gevolge van een al te concurrerende dominante vader is een voor de hand liggende, maar moeilijk te falsifieren verklaring. Nou ja, dan kom je wellicht toch beter uit met de bovennatuurlijke krachten van te vroeg gestorven indianen die de bleekgezicht verhinderen hun schone berg te bezoedelen met zijn stalen monster.
Nee, het lijkt me een kwestie van een uit de rails gelopen oog-hand coördinatie. Door de sterk beperkende omstandigheden kreeg je hand de indruk dat hij om op het midden van de weg te komen of te blijven, moest afwijken van de rechte lijn waar je op gefixeerd was door slecht zicht en het risico om onderuit te gaan. Maar de afwijking bracht je niet op maar vanaf de weg. Zoiets valt nog wel experimenteel te simuleren.
Hou je haaks,
Paul
-
23 Mei 2011 - 14:23
Els:
En nu is het genoeg. ik heb de zon een flinke schop onder de kont gegeven (heb alleen mijn tenen wat verbrand) en de opdracht gegeven eens flink jouw kant op te gaan stralen. Kun je eindelijk zo goed als permanent kampeerder worden en 's avonds bij de ondergaande zon een lekker stukje beef op de barbecue leggen ipv bonen lepelen. En buiten in de natuur wakker worden van vreemde ritselende geluiden om je tent of - misschien liever - de weer opkomende zon. Want afzien heb je nu wel genoeg gedaan. Het bewijs is geleverd: je kunt het!
Kusels -
23 Mei 2011 - 16:42
Max:
hahaha, van die standaard Western dorpjes, met al die winkeltjes naast elkaar:P
Hoeveel dagen kan je nog motor rijden? Voordat je weer naar Nederland komt?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
