Van Mesa Verde naar Capitol Reef

Er is weinig zo effectief om je wakker te maken als onweer, een klap was in dit geval genoeg en daarop nog een flinke hagelbui om te voorkomen dat je gaat snoozen. Alle kindjes op de camping begonnen uit protest te bleren en ik protesteerde door mijn spullen in te pakken en weg te wezen. Na een saaie en koude vroege rit van zo’n zestig mijl kwam ik in het Natural Bridges NP, een gebied van en wat bizarre schoonheid waarin de weersomstandigheden ook een belangrijke rol speelden. Het weer was namelijk weer bud (but?). De overheersende kleuren onderweg waren rood (het gesteente) en grijs (de weg en de lucht). De wind, het woestijnzand en ooit de getijdestromen, hebben het zachte gesteente hier vervormd tot de meest grillige formaties. En je moet je voorstellen dat je daar zo’n 150 mijl doorheen rijdt. Ik ben heel wat keren afgestapt om een prentje ge maken en als ik dan opstappen en dacht mooier kan het niet worden, ik stap niet meer f (een heel gedoe, heb ik al eens geschreven) dan kwam je weer zo’n formatie of een uitzicht tegen waardoor je gedwongen werd weer af te stappen. Ik heb er dus wel even over gedaan om te komen waar ik nu zit, in Capitol Reef NP.
Ik zou zeggen, kijk maar naar de foto’s. Alleen de foto’s die het nodig hebben krijgen vandaag een ondertiteling. O ja, het begint mt een foto van mijzelf! Bij een kampvuurtje. En een bundel hout kost hier $7,24 inclusief taxe. Die prijs begrijp je pas als je op de volgende foto’s ziet hoe weinig hout hier in de omgeving is….
Ik had besloten in Capitol Reef een plek op de camping te zoeken, midden tussen die rare rode rotsen en dat ik er nog een dag zou blijven om in die wondere wereld een hike te maken. In het Visitors Center bleek dat de camping vol was, er komt een feestdag aan waardoor veel Amerikanen eropuit trekken. Toen ik nog stond na te pruilen tegen de medewerkster van het VC kwam een oud dametje (nou ja, 5 jaar ouder dan ik, zo bleek later) op me af en bood aan dat ik bij hun op de plek kwam staan want er was ruimte genoeg op hun plek en hun camper was niet zo groot. Die camper bleek later de afmetingen van de grotere campers in Europa verre te overtreffen maar had inderdaad niet de omvang van een stadsbus. Nou dat was mooi geregeld. Ik had mijn motorfiets nog niet geparkeerd of het echtpaar kwam op me af met de mededeling dat er een koud biertje klaar stond zodra ik mezelf had ingericht. O jee, daar kon ik niet omheen. Dat zou erg lomp zijn. Zo gezegd zo gedaan en ik had mijn eerste slok bier nog niet genomen of ik kreeg de mededeling dat er een maaltijd met beef en rijst en pancakes en melon en apple pie en wijn en nog meer bier als ik wilde, voor me klaarstond. Dat klonk onheilspellend, maar het bleek algauw een alleraardigst stel te zijn, Art en Katie Fouch, dat met pensioen was, na een leven lang een apotheek gehad te hebben in Oregon, dat met de camper een half jaar door de VS trok , allebei motor reed, op een BMW en aan heel wat motortrips in Europa, Nieuw Zeeland, Azie en Zuid Amerika had gemaakt. Stof genoeg dus. Bovendien bleek voor hen de wereld groter dan de VS alleen en dat alles maakte het tot een leuke en levendige avond. En uiteraard bleef de politiek en de economie niet onbesproken. Het is dan grappig hoe je op het verkeerde been komt te staan als deze mensen enerzijds het militair industrieel complex en de oliezusters (zij begonnen erover hoor!) de schuld geven van de Amerikaanse expansiedrang in het verleden en nu, en ze aan de andere kant allerlei rechtse opvattingen hoort verkondigen (ze noemden zich ook conservatives maar stemmen democratic) over de centrale overheid en overheidsbemoeienis, gezondheidszorg (weg met het solidariteitsbeginsel, vinden ze niet meer van deze tijd), minderheden die meerderheden worden en een bedreiging vormen voor de cultuur (heeeee!) enzovoorts.
Vanavond kan er niks geweblogd worden: er is hier geen verbinding. Morgenvroeg ga ik ontbijten in het eerstvolgende dorp, 15 mijl verderop. Daar is internet. Het zal sowieso wel een probleem worden de komende week. Het is hiernamelijk nogal leeg.
Na het ontbijt ga ik hier wat wandelen. Dan krijgen jullie ook de foto’s van Capitol Reef. Die je vandaag krijgt zijn vooral van Natural Bridges en de route naar Capitol Reef.